veel dichter bij ons staan. Jane Goodall2 , die haar leven in dienst stelde van de bestudering en bescherming van mensapen, zocht troost bij haar hond: ‘Een wilde chimpansee is vrij en verwacht geen hulp van een mens als hij ziek is. Mijn liefde voor honden is heel anders van karakter dan mijn liefde voor chimpansees in Gombe. Met de honden heb ik een wederzijdse band: de honden houden ook van mij. De chimpansees niet. Dus toen ik in Gombe troost zocht na de dood van mijn man Derek, zocht ik die niet bij de chimpansees, hoewel hun aanwezigheid wel hielp. Nee, ik zocht troost in het bos zelf.’ De grote verschillen in de omgang met dieren binnen één individu of de samenleving als geheel zijn van alle tijden. De cognitieve dissonantie lijkt echter nooit groter te zijn geweest dan in onze tijd. Een ongekend goede zorg voor gezelschapsdieren gaat gepaard met een steeds verdergaande industrialisatie van productieprocessen in de bio-industrie. In de voormalige landbouw werden die nog ‘huisdieren’ genoemd. Dieren opzettelijke pijn doen wordt niet meer geaccepteerd, maar achteloos leed veroorzaken mag wel. Het wordt acceptabel gevonden dat dieren een heel leven in hokken zitten of worden getransporteerd over grote afstanden. Dieren mishandelen mag niet, maar bij zo’n zevenhonderd stalbranden kwamen de afgelopen vier jaar 1422 runderen, 23.000 varkens en 712.000 kippen en kalkoenen om omdat brandwerende voorzieningen te duur zijn.3 Sommige mensen houden varkens als huisdier; niet zo vreemd als je weet dat ze 2 intelligenter zijn dan honden. Toch laten we die varkens bij duizenden tegelijk levend verbranden in stallen. Ook als er op economische gronden miljoenen kippen, geiten, varkens en runderen worden afgemaakt, vinden we dat onplezierig, maar blijkbaar niet onacceptabel. Niemand mag grutto’s doodmaken, maar ieder voorjaar verdwijnen de jonge grutto’s in de cyclomaaiers. Wilde ganzen vielen altijd onder de zorg van natuurbeschermers. Op dit moment hebben ook natuurbeheerders ambivalente gevoelens over ganzen omdat ze andere, gewenste vegetaties en vogels in de weg zitten. Vangen en vergassen of bejagen roept weerstand op en ganzenvlees is niet goed verkoopbaar. Jagers vinden jagen op ganzen fijn, maar niet als het een corvee wordt. Ieder jaar worden er duizenden vogels legaal geschoten en ook nog heel veel illegaal, maar als er een mus in een hal met dominostenen wordt doodgeschoten is het land te klein. Fokkers van pelsdieren, die hun dieren voornamelijk voeden met slachtafval, worden geconfronteerd met heftige maatschappelijke weerstand. De weerstand lijkt hier groter dan bij andere gehouden dieren omdat het niet om voedsel gaat, maar om een product dat als luxe wordt gezien. Experts op het terrein van dierenrouwverwerking, zoals Nienke Endenburg4 geven aan dat mensen wel weten dat dieren geen Interview met Jane Goodall in Kayzer, Het boek van de schoonheid en de troost, blz. 117. 3 Uit een onderzoek van Looije en Smit, Van Hall Larenstein, juli 2010. 232 menselijke emoties hebben en dat knuffelen gewoon endorfine aanmaakt, maar dat ook evident is dat dieren een geweldige steun kunnen zijn bij scheiding, dood, eenzaamheid, verwerking van incest en andere traumatische ervaringen. De emotionele banden met dieren en het gevoel van verantwoordelijkheid voor dieren lopen tussen groepen en individuen 4 Interview in de Volkskrant, juni 2010. 233 Pagina 117

Pagina 119

Voor clubmagazines, online lesboeken en onderwijs catalogi zie het Online Touch beheersysteem systeem. Met de mogelijkheid voor een e-commerce shop in uw edities.

546 Lees publicatie 216Home