grammatica die je bij wijze van spreken mag vergeten zodra je je het levende spreken eigen hebt gemaakt. Misschien is de matrix in combinatie met de emotionele (hoop, verlangen, troost) en de metafysische trias (herinneren, uithouden, integreren) inderdaad niet meer dan een constructie die we in een toekomst van bloeiende natuurverhalen gevoeglijk kunnen vergeten. Maar dan: hoor wie het zegt! Juist de dialectiek van vergeten en ontvergeten lijkt een onophoudelijk spel met ons te spelen. Waarom dat zo is? Misschien dat we het antwoord op die vraag der vragen soms ervaren op momenten dat we de beperktheid van onze menselijke vermogens in het oog kijken. Het menselijk brein ontstond niet om de wereld te doorgronden, maar om in een oertijd te overleven. Nu blijkt dat datzelfde brein kán helpen om natuurverhalen te vertellen en te implementeren. Daarbij is het echter zaak om de mentaliteit en hoogmoed die ons tot hier heeft gebracht, te temperen. Een autoriteit in natuurverhalen zégt niet dat hij dat is, maar toont het in een gepaste omgang met datgene waarvan hij hooguit zal fluisteren dat het misschien een afspiegeling is van het ware, het goede en het schone in een bepaalde tijdelijke verschijningsvorm. Er was eens een soort die de natuur wilde begrijpen. Maar op zekere dag... 127 Pagina 127

Pagina 129

Heeft u een spaarprogramma, pageflip of digi flyers? Gebruik Online Touch: lesmateriaal digitaal publiceren.

541 Lees publicatie 215Home