Op het eerste gezicht lijken deze abstracte overzichten de blauwdruk van een soort Theorie van Alles van Natuurverhalen. We zullen niet onder stoelen of banken steken dat we die ambitie niet onderdrukken. Als natuurverhalen gaan over de wederzijdse narratologische belofte van mens en natuur, dan wordt het vanzelf groot. Het bestaansrecht van natuurverhalen is nu juist om een verband tussen mens en omgeving expliciet te maken dat door zijn onbewustheid steeds averechtsere effecten krijgt. Het grote probleem met betrokkenheid is nu juist dat je het niet als bij toverslag bereikt, maar dat je daarvoor het hart van de kwestie moet raken – ook als dat betekent dat het hart in eerste instantie wel erg groot en abstract lijkt. Dat neemt niet weg dat een praktijk van natuurverhalen zeer wel kan beginnen met minimale interventies: minima naturalia die het vliegwiel van mensen en omgevingen die elkaar vinden binnen concrete natuurverhalen op gang kunnen brengen. ‘Matrix’ betekent zoveel als baarmoeder. Zal het zover komen dat de narratologische matrix ertoe bijdraagt dat er praktijken het licht zien die er op hun beurt daadwerkelijk aan bijdragen dat onze blauwe dwaalster niet verdwaalt? Toegegeven: zo’n verdwalen zou een fascinerend natuurverhaal opleveren (het soort verhaal dat het in cinema’s en computergames opvallend goed doet). Maar is het vragen naar een bekende weg als we vragen wat dergelijke negatieve natuurverhalen zouden losmaken in de trias van verlangen, hopen en troosten? Voordat we schetsen hoe deze (tenminste) acht dimensies samen de contouren van een vermenselijkte natuur kunnen vormen, is het goed om de voorlopigheid van de matrix in gedachten te houden. Indachtig de beperkingen van de taal, is ook zo’n matrix niet meer dan een hulpmiddel. Vergelijk het met een visnet dat je kunt weggooien nadat je de vis op het droge hebt, of de 126 Pagina 126
Pagina 128Scoor meer met een online winkel in uw mailings. Velen gingen u voor en publiceerden drukwerk online.
541 Lees publicatie 215Home