anders dan een chemisch proces.’ Anderzijds kun je er de waarheid, schoonheid en wellicht ook juistheid van onderkennen en accepteren. Wij zijn altijd al in de natuur geworpen. Ook als wij ons in een cleanroom bevinden, zijn wij natuur. De condition humaine is een condition naturelle. Hoe meer wij dat ontkennen, hoe ongelukkiger we (in elk geval op termijn) worden en hoe moeizamer betrokkenheid tot stand komt. Misschien zit er een diepe waarheid in de uitspraak dat hoop een geheugen is dat verlangt (Balzac). Als dit zo is dan kunnen natuurverhalen en hun fysieke vertalingen in concrete omgevingen en interventies letterlijk en figuurlijk fungeren als geheugensteunen die niet alleen verlangen losmaken, maar daarmee ook die emotie die de belangrijkste brandstof is van alle betrokkenheid, namelijk hoop. Natuurverhalen als generatoren van hoop: als civil society wil je er daar meteen een aantal van in je territorium implanteren! Wat als een megaproject als de EHS is te duiden als zo’n megagenerator? Wat als de uitdaging voor ons ligt om die incomplete hoofdstructuur door déze bril opnieuw te beoordelen? Zeggen wij nee tegen hoop? Of zou het andersom kunnen zijn dat de EHS zelf onvoldoende gevoed werd door een geheugen dat zich bewust was van zijn eigen verlangen? Anders gezegd: tot op welke hoogte stond ze in het teken van Herinneren Uithouden Integreren? Eerst herinneren, dan expliciet maken van cognitieve dissonanties en hier een uithoudingsvermogen op baseren, dan pas aanleggen: zou dat niet de mantra mogen zijn van een nastrevenswaardige verwevenheid van EHS en de Mentale Hoofd Structuur? De unie van EHS en MHS als natuurlijke canon van hoop, troost en verlangen: zijn er nog betrokkenen die zich met zo’n visioen durven te verbinden? 113 Pagina 113

Pagina 115

Voor uitgaves, online brochures en onderwijs catalogussen zie het Online Touch beheersysteem systeem. Met de mogelijkheid voor een e-commerce shop in uw drukwerk.

541 Lees publicatie 215Home