zouden alle moleculen in een platte dunne laag op onze aarde liggen. De tegengestelde tendensen tussen wanorde en orde maken dat er een atmosfeer ontstaat van enige tientallen kilometers hoogte waarbinnen een fraaie biosfeer het leefgebied van alle aardse organismen kon worden. Een balans die de moeite van het preserveren waard is. De uitdaging van een duurzamere samenleving is om tijdelijke eilandjes van orde te scheppen met minimale toename van de totale wanorde. Dit lukt het beste als we de intrinsieke waarde van onze energie gecascadeerd gebruiken en in de gehele keten van energiebron naar gevraagde service gelijktijdig onze energiediensten beter inrichten. Of het nou om fossiele energie gaat of om ‘duurzame’ energie maakt daarbij niet uit, de oorspronkelijke bron is immers dezelfde. Vanuit de initiële overvloed aan fossiele energie hebben we dit grondbeginsel verwaarloosd en vanuit de overvloed aan zonne-energie dreigen we dat nu weer te doen. Gewapend met de fundamentele kennis van de natuur zouden we nu beter moeten kunnen. ’s Nachts droom ik wel eens van Sol Alamos. Het werd me ooit aangereikt als de solaire variant op Los Alamos waar we onder druk van een wereldcrisis in staat waren om het principe van kernsplijting in minder dan twee jaar te realiseren. Zo zouden we ook de zonne-energie kunnen harnassen door een investering van een paar miljard Euro in de solaire variant. Een gedurfd plan, tot voor kort ondenkbaar en niet financierbaar. Maar ineens kunnen we wel in een weekend miljarden schulden extra maken om miljardenschulden door mismanagement in de klassieke graai-economie op te lossen. Met als eindresultaat dat we op z’n best de oude economie herstellen in plaats van een nieuwe duurzamere economie opbouwen. Op Wallstreet stond enige maanden geleden een man met een klein wit bordje: “no bail-out but jail-in”. Ik kan het helemaal begrijpen maar het biedt geen perspectief voor de toekomst. Voor de nieuwe duurzame economie wacht ik op de mannen en vrouwen met het bordje ‘Sol Alamos’, ten teken dat de grondslagen voor een duurzamere economie daadwerkelijk kunnen worden gelegd. WOENSDAG GEHAKTDAG -emissie brengt als een gemiddelde auto die 275 km rijdt. Ik heb de moeite genomen om het sommetje van Greenpeace na te rekenen voor een melkkoe met een economische levensduur van 7 jaar. Die laatste aanname staat me altijd tegen, maar vooruit maar. lieu- en energieaspecten. Het is goed om alle aspecten van invloed op een duurzamere energiehuishouding van onze planeet serieus af te wegen. En daar hoort voeding zeker bij. Greenpeace stelt dat de productie van een kilo vlees evenveel CO2 Regelmatig komen Greenpeace of het WNF met interessante statements. Soms tot ergernis van de gevestigde orde maar hoe dan ook, een zekere slimheid kun je ze niet ontzeggen. Een tijdje geleden werden de aussies ertoe bewogen om toch vooral meer kangoeroevlees te gaan eten in plaats van schapen of koeien om zo de aarde te behoeden voor het CO2 -probleem. Die willen overigens zelf de ooit ingevoerde dromedarissen gaan consumeren omdat ze de Australische woestijn zo zouden aantasten. Greenpeace gaat nog veel verder door te stellen dat het eten van vlees afbreuk doet aan onze planeet en dat het zal leiden tot een wereld voedsel tekort. Ik denk wel eens met Youp van ’t Hek: vertel jij het de Tutsi’s dan vertel ik het de Hutu’s. Europoort Kringen april 2009. 14 Er zitten ethische aspecten aan het doden van dieren voor vleesconsumptie en er zijn culturele taboes. We eten onze kanarie niet als hapje bij de borrel. Daarnaast zijn er religieuze doctrines betreffende varkens of koeien en een aantal miEr gaat circa 70 ton brandstof in, 180 ton water en een heleboel lucht want een koe is net als vele andere schepselen een soort reciproke zuigermotor die standaard arbeid en warmte produceert. Er komt een hele riedel aan producten uit zoals melk en vlees maar ook warmte, mest, methaan, waterdamp en andere gassen uit onze lucht. Het dier van 700 kg produceert volgens mijn berekening in 7 jaar ruwweg 120 ton CO2 170 kg CO2 CO2 , ofwel per kilo dier. Een automobiel met een -emissie van 170 gram per km heeft na 1000 km evenveel CO2 geproduceerd. Greenpeace zit in de buurt, waarbij opgemerkt dat andere waardevolle producten zoals melk en mest gemakshalve niet zijn meegenomen in de berekening! deld lichaamsgewicht is dat 500 kg CO2 Maar laten we het sommetje nu ook eens maken voor een kilootje mens. Dat klinkt heel cru maar zo bedoel ik dat niet. Aan het eind van zijn leven heeft onze westerse veelvraat globaal 20 ton brandstof tot zich genomen en dat verbrand om 35 ton CO2 te maken. Op een gemidper kg mens ofwel 3 maal zoveel als van een koe! De jaarlijks door de mens gegenereerde industriële 15 Pagina 8

Pagina 10

Voor uitgaven, online magazines en nieuwsbrieven zie het Online Touch content management beheersysteem systeem. Met de mogelijkheid voor een webwinkel in uw weekbladen.

528 Lees publicatie 201Home