de oorzaak vind ik ronduit onbegrijpelijk. En ik betwijfel of onze wereld gebaat is bij monstersessies van politici die centralistisch proberen ons politieke compromissen op te leggen voor iets wat velen in hun hart niet echt geloven. De oprichting van een ‘Green Climate Fund’ om de ontwikkelingslanden te helpen riekt naar hetzelfde pecuniagegoochel waarin we langzamerhand zo sterk zijn geworden. Maar er is hoop. De Cancún-overeenkomst gaat namelijk ook over de conservering van bossen en de toegankelijkheid van klimaatvriendelijke technologie voor de ontwikkelingslanden en dat spreekt me aan. Frans Guyana is een voorbeeld van een land waar de aanplant van bos en de winning van hout goed met elkaar in evenwicht zijn. Het is dus mogelijk om dit land zowel vooruit te helpen met zijn economie als zijn ecologie. We betalen als het ware een soort ziektekostenpremie voor de instandhouding van gezonde longen voor de aarde door het kopen van hout en het ter beschikking stellen van zuurstof. Op kleine schaal, beheersbaar en controleerbaar. Het voelt goed. Maar waar ik nog het meeste in geloof is het wereldwijd beschikbaar komen van nieuwe technologie en strategie voor een duurzamere samenleving. Ik doel op de inzet van energiediensten die in hun aard, fundament en regelbaarheid ‘slim’ zijn. Deze technologieën leiden tot een significante daling van de totale energievraag, maar zorgen tevens voor een verschuiving. De wereld elektrificeert omdat elektrificatie de fundamentele weg is voor een duurzamere samenleving. Dat zit ‘m in het kwaliteitsaspect van deze energievorm. Onze kenniseconomie komt daarbij 56 goed van pas, want slimme diensten verlangen slimme mensen en omgekeerd. Het beleid van wat sommigen onze “knetterrechtse gedoogregering” noemen, lijkt in dit opzicht pragmatisch en koppelt gezonde (kennis) economie aan efficiëntere slimme technologie zonder voortdurend te hameren op duurzaamheid. Dat is nu een soort natuurlijke afgeleide daarvan geworden. Het is een beetje wennen na al die jaren waarin vooral gehamerd werd op duurzaamheid. Maar linksom of rechtsom, het bewustzijn is groeiende dat we niet door moeten gaan zoals we afgelopen eeuwen hebben gedaan. Als we met onze kenniseconomie de bakens verzetten dan konden we er wereldwijd zowel ecologisch als economisch allemaal wel eens beter van worden. Wellicht hebben Kyoto, Kopenhagen en Cancún dan toch hun werk gedaan? PASTA’S EN TORTILLA’S hoge druk (tot 8000 bar) wordt de vrucht en zijn structuur echter behouden. En met hogedruk sterilisatie komt een energiezuinige technologie voor de nabije toekomst beschikbaar. De producten worden daarbij 1-5 minuten gesteriliseerd bij 6000 bar, maar met een productkwaliteit alsof het is gepasteuriseerd. Met maar 20% van de energie die anders nodig was geweest in het sterilisatieproces. Ik kan het maar niet laten om bewust of onbewust te letten op energieverbruik en duurzaamheid. Het zit er kennelijk bij mij ingebakken. Ik hou van koken. Met een wijntje in de hand kan ik uren in de keuken doorbrengen en heerlijke gerechten maken. Het gaat me gemakkelijk af en het is genieten. Terwijl het wijntje zijn werk doet op de nog vrijwel lege maag en mijn geest wegdroomt in culinaire hoogstandjes bereiden mijn handen de rozemarijnaardappeltjes, de gesmoorde broccoli en de gegrilde tilapiafilet. Of een heerlijke vegetarische maaltijd van beetgaar gewokte paksoi, pasta en eieren waarbij de olijfolie en ketjap rijkelijk vloeien. Het meest verzot ben ik echter op toetjes. Een stralende meringue met slagroom en frambozen is niet alleen een lust voor het oog maar ook een streling voor de tong en een zoen voor de maagwand. Europoort Kringen januari 2011. Het is verrassend te zien hoeveel producten er vrijwel altijd verkrijgbaar zijn en hoe steeds nieuwe technologie beschikbaar komt voor de instandhouding daarvan. Frambozen, bijvoorbeeld, hebben een zwakke structuur en na korte tijd is het een roze prutje geworden dat wel goed smaakt maar er niet goed uitziet. Met pascalisatie, een vorm van lage temperatuur pasteurisatie bij zeer Een aantal jaren geleden hebben we de keuken verbouwd. Bij de inrichting viel het me op hoeveel extra stopcontacten er werden geplaatst. Waren het er eerst 6, na de verbouwing waren het er 15. Behalve 7 losse kontakten voor lampjes, koffiemachine, mixer en blikopener was er een contactdoos voor de oven, de magnetron, de koelkast, de diepvries, de boiler, de vaatwasser, de inductiekookplaat en de afzuigkap. Over elektrificatie van de samenleving gesproken! En het is heerlijk! Inductiekoken is niet alleen zeer efficiënt maar ook snel regelbaar en hygiënisch. Veel mensen hebben er nog zo hun bedenkingen over. Gas is en blijft hun favoriete energiebron want “dat kan je tenminste goed regelen”. Maar dat is onzin en bovendien is koken op gas niet efficiënt. Studenten aan de TU Delft rapporteerden ooit dat thee maken op basis van gas het meest energiezuinig zou zijn. Mijn nekharen kwamen overeind bij het aanhoren van zulke kwalijke nonsens. Juist van studenten aan deze wereldbekende universiteit zou je toch mogen verwachten dat ze de fundamenten van energie begrijpen en over de grenzen van het fornuis heen kunnen denken. 57 Pagina 29
Pagina 31Scoor meer met een online winkel in uw relatiemagazines. Velen gingen u voor en publiceerden lesmateriaal online.
528 Lees publicatie 201Home