We vinden het allemaal prachtig om de CO2 kringloop te sluiten of biobrandstoffen te produceren zolang we maar op het oude niveau ongestoord kunnen blijven leven en rijden. Dat met de productie van eerste of tweede generatie bio-ethanol het ketenrendement voor vervoer met de helft daalt kan ons niet deren. Ook niet dat volgens de Wereldbank met de productie van biobrandstof een stijging van de voedselprijzen met 75% gepaard gaat! Zolang we zelf de honger maar niet voelen en onze tank gevuld is. Duurzaamheid staat bij velen hoog in het vaandel maar meer als aflaat voor een latent schuldgevoel dan als gezond principe. We zullen wel zien waar het schip strandt en bewijzen voornamelijk lippendienst aan overheden die duurzame energie propageren en stimuleren. Duurzaamheid heeft een ranzig kantje! Maar er is een probleempje: duurzame energie bestaat niet want energie wordt uiteindelijk altijd onbenutbare laagwaardige warmte. Materialen kunnen we recyclen, dus met schaarse grondstoffen kunnen we op termijn nog wel uitkomen. Met schaarse energie niet, we zullen het daarom toekomstig met lokale energiedragers efficiënter moeten doen. In de transportketen is elektrificatie en de inzet van plug-in seriehybride auto’s daar een voorbeeld van. Voor de energieopslag hebben we dan wel ongeveer alle goedkoop winbare Lithium nodig uit een zoutmeer in de Andes. De multinationals zitten op het vinkentouw maar Bolivia neemt zelf het initiatief om het metaal te winnen en als Lithium-ion batterijen te gaan leveren. Een interessante ontwikkeling want nu hebben niet de ‘locals’ maar de multinationals het nakijken. Europoort Kringen september 2010. 48 Het vasthouden aan onze leefgewoonte en ons hebzuchtig gedrag heeft op termijn verregaande consequenties voor onze welvaart. Tijdens de verkiezingen hoorden we nog regelmatig dat duurzaamheid in één adem werd genoemd met het herstel van de economie. Nu circuleren nog slechts astronomische getallen om te bezuinigen en de economie te herstellen. “Sei standhaft, duldsam und verschwiegen” houdt Mozart ons in die Zauberflöte voor. In de arme landen wordt waarschijnlijk een wijsje geneuried uit de aria „der Hölle Rache kocht in meinem Herzen“. De vuvuzela heeft al als intro geklonken. SCHEUREND RUBBER dat zal de branche van begrafenisondernemers ongetwijfeld goed hebben gedaan. Maar JanPeter Balkende prees in relatie tot het condoom “the smell of burning rubber” aan en ik zie de toegevoegde waarde voor deze bedrijfstak niet. Bananensmaak vooruit, maar verbrand rubber?? Er zijn toch grenzen! Rotterdam is vooruitstrevend en actief als het gaat om sportevenementen. De Tour de France, de Bavaria City Race en de Red Bull Air Race zijn maar enkele voorbeelden van topevenementen die grote belangstelling trekken. Het volk wil ‘frites en speeltjes’ en dat beseffen de stadsbestuurders als nooit tevoren. Met wat ‘bintjes en vehikels’ wordt aan dat verlangen voldaan. Galadiners moeten de belangstelling van de internationale investeerders hoog houden en lokale en landelijke bestuurders zijn daarbij aanwezig om dit beleid te ondersteunen. De stad bruist! Dan vertelt demissionair premier Balkende tijdens het Burning Rubber Gala diner ineens een ondeugend mopje. Net na het hoofdgerecht maar nog voor het toetje. De licht aangeschoten heren bleven erin, de dames giechelden en kirden met luide uithaaltjes. Een dijenkletser voor investeerders! We hebben wel vaker een minister-president gehad die in het Engels internationale investeerders trachten te interesseren. Joop den Uyl, bijvoorbeeld, prees ons land aan als “a country of undertakers” en Balkenende houdt kennelijk van raceauto’s en van Formule1. Gezeten in de kattenbak van een ‘Minardi 2-Seater’ liet hij zich rondrijden en bekijken door de menigte die zich op en rond de Erasmusbrug had verzameld. Verstopt onder een integraalhelm, een soort mechanische boerka zodat je slechts kon raden wie er onder zat. Zelf kreeg hij er ook niets van mee want de binnenkant van zijn helm was volkomen beslagen en mede daardoor ondoorzichtig geworden. De coureur spinde ondertussen met brullende motor af en toe een rondje en legde een laagje stinkend verbrand rubber op de weg. Je zou toch denken dat in een tijd van duurzaamheid dit niet past, ‘but now I’m thinking hard up’. Om maar eens een term te gebruiken van iemand uit de ‘second room’. neutraal wil zijn. Maar burgemeester Aboutaleb liet zich met Balkende aan het stuur publiekelijk bejubelen in een rokende potkachel op wielen. En dat in een stad die propageert in 2025 met Rotterdam Climate Proof 100% klimaat“Maak Rotterdam duurzaam in één minuut”, kopt het “Rotterdam Climate Initiative” met als subkopje ‘Rotterdam maakt duurzaam beleid en u kunt daaraan meedoen’. Als dat waar is zou je verwachten dat de bestuurders voorop gaan en duurzaamheid uitstralen, zeker in een stad die CO2 49 Pagina 25

Pagina 27

Heeft u een magazine, digi brochure of online maandbladen? Gebruik Online Touch: onderwijsmagazine digitaliseren.

528 Lees publicatie 201Home