één van de centrales liep zag ik met lede ogen de gevolgen van een ander onderhoudsbeleid. En onze ééns zo waardevolle bedrijven zijn nu vrijwel geheel in vreemde handen. Wie vroeger ‘monopoly’ speelde wist al dat je de positie van nutsbedrijven moest behouden. Terug naar de petrochemische bedrijven, want er is wellicht de indruk gewekt dat daar niets deugt en dat is onjuist. Uit eigen ervaring weet ik dat er hoge eisen gesteld worden aan contractors, toeleveranciers en eigen personeel. Dat de specificaties altijd zorgvuldig zijn en de controles daarop scherp. Nee, dat is het niet. Onze ongebreidelde hebzucht naar olie en naar geld maakt dat deze bedrijven door de aandeelhouders maar ook de gebruikers van het product gedwongen worden om steeds goedkoper te gaan produceren. Er moet meer olie en meer geld uitkomen en dat kan nu éénmaal niet, dat leidt tot brokken. Een duurzame bedrijfsvoering vereist tijdige investeringen, zorgvuldig onderhoud, maximale veiligheid en een goede bedrijfsstrategie. Naar mijn mening was daar vroeger meer oog voor dan nu. De hebzucht van aandeelhouders is een ernstig probleem geworden voor de continuïteit van sommige bedrijven. Als het bedrijf niet sneuvelt dan sneuvelen de medewerkers of de contractors wel. Of we bezoedelen onze aarde met een smerige drab die in zijn aard en oorsprong een gouden product is. Obama grijpt de gelegenheid aan om nog eens op de versnelde introductie van duurzame energie te wijzen. Veracht en vernederd door zijn eigen legergeneraals en oliebaronnen houdt hij het been stijf en de koers recht. Ik heb er bewondering voor want een hele natie schreeuwt moord en brand vanwege het mismanagement van BP maar eist tegelijk in meerderheid ook goedkope olie. Het kan niet en dat moeten ze zelf toch ook beseffen. Er zijn er dus meer die aan hun stutten moeten trekken dan BP alleen. Want ons onvermogen om onze maatschappij te verduurzamen en het waardevolle product olie netjes en efficiënt te gebruiken is beneden peil. Om niet te zeggen beneden alle peil! DIE ZAUBER-VUVUZELA maar een kooltje te delven voor eigen gebruik. Ze hadden bij de exploitatie en winning uitsluitend het stof, de stank en het nakijken. Een blaasinstrument met 120 dBa volume en een toonhoogte tussen A en Ais werd deze zomer synoniem voor het WK-voetbal in Zuid-Afrika. Eén van mijn vrienden was er verrukt van en schreef in die periode een muzikaal werkje: “die Zaubervuvuzela”. Een kinderopera van 20 minuten voor voorleesmoeders, piano, klok en lepatata. Een mengeling van ‘Der Vogelfänger bin ich ja’ en ‘we gaan naar Zandvoort’. De kinderen vonden het prachtig, vooral het volume. Het dagelijkse geloei op de TV kon mij echter weinig bekoren en daarom zapte ik regelmatig even weg. En zo stuitte ik op het programma Netwerk. Europoort Kringen, augustus 2010. 46 De rapportage ging over de kolenwinning in Zuid Afrika door een multinational en vooral het effect op de lokale bevolking. Onze kolen kwamen vroeger voornamelijk uit landen als Australië, de VS en Polen en ik was verbaasd te zien dat Columbia en Zuid-Afrika nu belangrijke leveranciers geworden waren. In Zuid-Afrika zag de oppervlakte mijnbouw er alles behalve netjes uit en de lokale bevolking had er zichtbaar van te lijden. Bovendien werd het de allerarmsten verboden om zelfs Het deed me denken aan FIFA-baas Blatter, de tijdelijke onderkoning en ideële leider van de wereld die in Zuid Afrika de lokale bevolking rondom de stadions een kleine bijverdienste ontzegde door de verkoop van bedrukte T-shirts te verbieden. Contracten met sponsoren, die grote sommen geld ter beschikking hadden gesteld om het evenement tot een succes te maken, verboden dat. Maar deze contracten werden wel heel erg rigide, gevoelloos en onbarmhartig gehandhaafd. Blatter had geen affectie met lokale armoede, de concessiegelden van de kolenwinning zaten al veilig en BTW-vrij in de FIFA-knip! Acht jaar eerder werd in datzelfde Zuid Afrika de “wereldtop voor duurzame ontwikkeling” gehouden. Voor een duurzame ontwikkeling in deze wereld is integratie van natuurbehoud en economische ontwikkeling in vooral de arme landen nodig want armoede vormt een belemmering voor duurzaam gebruik van de natuurlijke omgeving. De Westerse landen zullen hun welvaart niet op het huidige hoge peil kunnen handhaven. Enerzijds door de toenemende schaarste van de goedkope hulpbronnen en anderzijds door de groei van de niet-westerse bevolking en hun economieën. Zij zullen daarom de hulpbronnen efficiënter moeten gaan gebruiken en zorgzamer moeten omgaan met grondstoffen, energie en biodiversiteit. Investeringen in kennis moet tot strategieën en technologieen leiden waarmee latere generaties met minimale inzet van schaarse middelen een aanvaardbaar en duurzaam welvaartsniveau kunnen handhaven. 47 Pagina 24

Pagina 26

Voor publicaties, online drukwerk en onderwijscatalogi zie het Online Touch beheersysteem systeem. Met de mogelijkheid voor een online shop in uw vakbladen.

528 Lees publicatie 201Home