Zo op het eerste gezicht kan dat het beeld oproepen dat politici niet bereid zijn onderliggende en wezenlijke vragen aan de orde te stellen, maar dat is wat gemakkelijk. Er is een fundamenteler probleem en dat raakt de verhouding tussen politiek en beleid. De praktijk toont namelijk aan dat ook politici vaak gevangen zitten binnen een strak juridisch kader. Burgers kunnen rechten ontlenen aan geldende regels en daarop gebaseerde jurisprudentie. Veranderingen van beleidsregels kunnen leiden tot schadeclaims. Of er moeten ingewikkelde overgangsregelingen worden bedacht. Die kunnen vervolgens weer onderwerp worden van bezwaar en beroep. En altijd bestaat het risico dat innovaties, ook als die politiek worden omarmd, stuklopen op de rotsen van EU-regels. Kortom, het formele plaatje dat de politiek bevoegd is om regels te stellen en die ook weer te veranderen en dat de rechtspraak gehouden is die regels als uitgangspunt te nemen, ziet er in de praktijk vaak heel anders uit. Voortdurend struikelen politieke voorstellen “omdat het juridisch niet kan”. Rechters hebben weliswaar geen formele bevoegdheid om regels vast te stellen, maar ze kunnen wel politieke besluitvorming danig hinderen en verhinderen. Beperkingen binnen het politieke systeem zelf Maar niet alle problemen kan de politiek van zich afschuiven. Er is ook sprake van beperkingen binnen het politieke systeem zelf. Het ideale beeld is dat binnen het politieke systeem, zeker in een open en democratische samenleving, het debat in vrijheid kan worden gevoerd. Maar in de praktijk blijkt dat beeld letterlijk te mooi om waar te zijn. Ontganiseren 86 Pagina 87
Pagina 89Heeft u een artikel, page flip flash of digitale gidsen? Gebruik Online Touch: vaktijdschrift digitaal publiceren.
507 Lees publicatie 186Home