andere ook de interne geneeskunde, de evolutionaire geneeskunde, de fysiologie, de sociale wetenschappen over ‘de etende mens’, maar bijvoorbeeld ook de gastronomie over de ontwikkeling van de smaak. De huidige opsplitsing in de wetenschap belemmert nu deze interdisciplinaire systemische begripsvorming. Laten we verder vooral gas geven met het opschalen van effectieve systeeminnovaties zoals schoollunches in het basisonderwijs, wat in 2010-2011 met succes is getest in onder meer Amsterdam. Dit soort innovaties sluit goed aan op een meer integrale benadering van voeding in relatie tot gezondheid. Overigens pleit ook de nota “Duurzame Voeding” hiervoor. Ook moet er meer aandacht uitgaan naar een goed doordachte en bij deze tijd passende manier om voedingsvaardigheden te ontwikkelen bij de jeugd, zoals dat vroeger deels op de huishoudschool bijgebracht werd. Dan moet het echter meer over smaakvol en gezellig koken gaan in plaats van louter aandacht voor het gezonde aspect van koken. Bij voedingsvaardigheden hoort ook het hervinden van het contact met de natuur, bijvoorbeeld bij de boer of in een moestuin. Verder kan de trend van mindfullness binnen de gezondheidszorg nog een aanvullende rol spelen om de verbinding met voeding en de natuur te herstellen. Ook binnen retail is er nog zoveel mogelijk. Denk aan alternatieve vormen van presentatie, zoals La Place heel sterk doet. Alleen al door gezond eten op een verleidelijke manier prominent te presenteren, verkoopt La Place significant meer groente en fruit. Als we het verder hebben over de waarde en waardering van ons voedsel, is de rol die voeding speelt binnen de zorg en het onderwijs nu natuurlijk een extreem weggestopte sluitpost. Jammer, het zou zo gemakkelijk het ankerpunt van onze nieuwe eetcultuur kunnen zijn. Verder zijn er, zoals beschreven, allerlei mobiliserende campagnes denkbaar die deze nieuw te bouwen eetcultuur grote impulsen kunnen geven. Vooral door mensen zelf te laten ervaren wat voeding met ze doet. Of de natuur, zoals in de zeer succesvolle campagne van de Britse retailer Morrison, ‘Get Your Hands Dirty’, waarbij 85% van alle basisscholen meedeed aan een programma waarin kinderen werden geactiveerd om zelf hun eten te verbouwen. Relevante innovaties in dit perspectief zitten dus niet op product- of ingrediëntniveau, maar in de wijze waarop een andere, meer duurzame levensstijl ontstaat. Waar innovatie nu vooral gedefinieerd wordt als veelal technische productontwikkeling − waarin liefst iets te patenteren is − zal innovatie in communicatie steeds belangrijker worden. Het belangrijkste criterium voor een nieuwe communicatiestrategie moet liggen bij de persoonlijke ervaring en de impact die dat heeft op iemands leven. Zo zijn de huidige Smaaklessen op scholen (kosten: €1,5 miljoen per jaar) een prima aanzet, maar zullen ze pas echt leiden tot gedragsverandering als kinderen en hun ouders ook voeding wezenlijk anders gaan ervaren. Want wat Hoe verder met onderzoek, innovatie en overheidsbeleid? 27 Pagina 26

Pagina 28

Voor flyers, online cursussen en onderwijs catalogi zie het Online Touch content management system systeem. Met de mogelijkheid voor een web winkel in uw boeken.

497 Lees publicatie 179Home