je zelf direct ervaren welke voeding voor jou verslavend is en niet werkelijk bevredigend. Dit zijn ervaringen die met de nodige inventiviteit en creativiteit vanuit de overheid te stimuleren en faciliteren zijn, zeker bij de groep potentiële koplopers. Het zou bovendien heel goed passen in het sterk toenemende belang van preventie door een bepaalde levensstijl in de gezondheidszorg. Er is een verschuiving merkbaar in de maatschappij naar meer zachtere waarden, zoals gevoel en stemming. Er is weliswaar nog maar weinig wetenschappelijk bekend over deze waarden in relatie tot voeding, maar het speelt bij veel mensen. Voor hen kunnen die waarden juist heel concreet zijn. Nog niet zo lang geleden bepaalde de dokter wat voor jou het beste was. Of de overheid deed dat in een grote publiekscampagne. Feitelijk werd dus de beslissing voor jou genomen. Dit is echt wezenlijk aan het veranderen. Mensen in het algemeen, en de jongere generaties in het bijzonder, gaan zelf op zoek naar informatie en nemen zelf steeds meer de beslissing over hun eigen lichaam. En dat speelt zeker ook bij voeding. Want hoe lang moeten we nog wachten tot de voedingswetenschap het allemaal wel zeker weet? En hebben we die zekerheid wel echt nodig? Moet daarnaast het genot van en het plezier in eten niet een veel prominentere rol spelen dan de angst om dik of ziek te worden? Is het niet heel logisch, zoals Prof. A. Mol zich afvraagt, dat lichamen stoppen met eten en drinken als ze bevredigd zijn, als ze voldoende genoten hebben? Veel mensen met overgewicht blijken helemaal niet te genieten van hun voedsel en vervangen het begrip ‘voldaan’ door het begrip ‘vol’. Dat terwijl deze begrippen een zeer verschillende betekenis hebben. Zo blijkt ook dat het zogeheten ‘mediterrane dieet’ zo’n gezond imago heeft, juist vanwege het genot en het plezier dat mensen van deze voeding ervaren. Zoals Prof. A. Mol het stelt: “Het nastreven van ieders bevrediging, het collectief koesteren van genot en plezier, zou wel eens een betere strategie tegen overgewicht (en andere voedingsgerelateerde ziekten) kunnen zijn dan de oproep aan individuen om vastberaden ‘gezonde keuzes’ te maken.” Het nastreven en propageren van laagcalorische diëten heeft bovendien veel nadelen. Het leidt tot een permanente staat van honger, en dat leidt weer tot emoties van frustratie en boosheid. Door actief en maatschappelijk breed minder nadruk te leggen op de zware en technische benadering van voeding − een nadruk op calorieën en nutriënten − en meer op de positieve sociale, culinaire en emotionele waarden, zouden we een enorme stap kunnen zetten in het bouwen aan een duurzaam voedingspatroon en eetcultuur. Voordeel is dat de Nederlandse eetcultuur geen sterk karakter heeft. Op die manier kan er daadwerkelijk aan gebouwd worden. Dat is in Italië of Spanje bijvoorbeeld bijna onmogelijk, omdat deze landen al eeuwenlang een diepgewortelde eetcultuur kennen. Kernwaarden van een duurzame eetcultuur 25 Pagina 24

Pagina 26

Heeft u een artikel, invender of online reclamefolders? Gebruik Online Touch: nieuwsbrief van pdf naar digitaal converteren.

497 Lees publicatie 179Home