voedsel of de zogeheten, gezonde functional foods, die steeds meer uit ingrediënten bestaan die in een laboratorium zijn ontwikkeld. Bij navraag blijkt dat er in de opleiding voor voedingswetenschappers en ook bijvoorbeeld diëtisten en voedingsdeskundigen geen onderscheid wordt gemaakt tussen ingrediënten van natuurlijke of synthetische oorsprong. Navraag bij levensmiddelentechnologen leert zelfs dat er een sterke voorkeur bestaat voor niet-natuurlijke ingrediënten. Deze zijn voorspelbaarder bij het beïnvloeden van de houdbaarheid in het door hun ontwikkelde product. Al met al is het niet verwonderlijk dat de kloof tussen onze voeding en de natuur alsmaar groter is geworden. Juist ook in de afgelopen dertig jaar, ofwel één generatie. Een laatste verontrustende ontwikkeling met betrekking tot deze kloof is dat steeds meer kinderen van nu zelfs bang zijn voor de pure, wilde natuur. Richard Louv heeft hier een ontluisterend boek over geschreven met de titel Het laatste kind in het bos. Het informatietijdperk heeft er onder andere toe geleid dat we nog maar weinig tijd doorbrengen in de natuur. Inmiddels besteden we twee derde van onze vrije tijd aan media. Ook heeft dit ervoor gezorgd dat de jeugd nauwelijks nog directe ervaringen met de natuur heeft. Meest treffend is een citaat van een jongen uit groep zes: “Ik speel het liefst binnen, want daar zitten alle stopcontacten.” Waarom is dit nu allemaal zo van belang? De beschreven benadering van de natuur (dominantie door de mens) en van voeding (sterk technisch en nutritioneel gericht) is zich door de tijd diep in het bewustzijn van de mens gaan nestelen. En dat betekent dat er veel voor nodig is om de oorspronkelijke betekenis van de natuur en voeding als het ware weer naar boven te krijgen. Omdat de essentie van het probleem zo diep ligt, pleit dit essay ervoor om de oplossing ook bij deze diepliggende wortel aan te pakken. Dit betekent dat het moet gaan over bewustwording. Dit is voor velen een zweverig begrip. Wat is bewustwording nu eigenlijk? En belangrijker nog, hoe realiseer je die en hoe leidt dit uiteindelijk tot structureel duurzamer consumptiegedrag? Voor de duidelijkheid en ter relativering: we hoeven echt niet terug naar de oertijd om onze verbinding met de natuur en onze voeding te herstellen. Maar laten we tegelijk eerlijk zijn. Zou een beetje waardering, respect en aandacht voor de voeding van onze grootouders, in combinatie met het openstaan voor moderne veilige technologie en ‘nieuwe’ veelbelovende eiwitbronnen (zoals misschien wel insecten) niet een groot deel van de oplossing kunnen vormen voor de grote uitdaging? Wij zijn de verbinding met de natuur en haar voeding kwijtgeraakt 17 Pagina 16
Pagina 18Interactieve digi-folder, deze tijdschrift of spaarprogramma is levensecht online geplaatst met Online Touch en bied het digitaal zetten van digi uitgaven.
497 Lees publicatie 179Home