weet je hoe ridicuul dit bedrag is. En let op de zeer diplomatiek geformuleerde afspraak in de nota: “Het ministerie van VWS gaat aandacht voor voeding binnen de opleidingen gezondheidszorg na.” Vraag uw huisarts maar eens wat hij of zij in zijn opleiding of nascholing heeft geleerd over voeding in relatie tot gezondheid. Vrijwel niets, zal het antwoord zijn. En dit terwijl inmiddels veelvuldig wetenschappelijk is aangetoond dat vele chronische ziektes een oorzakelijk verband hebben met levensstijl, waarvan voeding een zeer belangrijke component is. De WHO erkende dit recentelijk opnieuw expliciet en presenteerde de Moscow Declaration, een plan van aanpak dat is gericht op preventie en dat is ondertekend door tientallen internationale Ministers van Volksgezondheid. De handtekening van Minister Schippers stond er niet bij. Maak daarbij de volgende vergelijking. Als je bij de dierenarts met je zieke huisdier komt, is de kans groot dat de dierenarts als eerste vraagt: “Wat geeft u hem te eten?” Preventie werd in de Gezondheidsnota van 2008 in ieder geval nog serieus genomen. In de huidige begroting van VWS is er slechts 0,4% voor preventie gereserveerd. Als we de afgelopen tijd goed naar diverse VVD-kamerleden hebben geluisterd, is dat zelfs te veel. En dat terwijl zorgverzekeraars preventie als grootste trend binnen de gezondheidszorg aanwijzen. De sleutel om deze impasse te doorbreken, zal echt moeten zitten in de waarde en betekenis die mensen aan hun voeding in de toekomst zullen geven. Dit heeft aan de ene kant letterlijk met de geldelijke waarde van de wekelijkse boodschappen te maken. Zo is de voedingsmarkt al jaren stabiel. En is het percentage van ons inkomen dat we aan voeding besteden nog nooit zo laag geweest: zo’n 12%. In de jaren zeventig van de vorige eeuw was dit nog het dubbele. Aan de andere kant ligt de oplossing ook in de rol die voeding voor mensen in de toekomst zal spelen. Zo zou voeding, zoals eerder beschreven, een belangrijke rol kunnen gaan spelen in de verschuiving van een curatieve naar een meer preventieve gezondheidszorg. Ondertussen blijven de uitgaven aan medicijnen stijgen. Jaar op jaar groeit dit percentage en het einde is nog lang niet in zicht. Waar geven we ons geld nu liever aan uit: gezonde voeding of medicijnen? En wat is er beter voor de Nederlandse economie nu we nog nauwelijks farmaceutische bedrijven in Nederland hebben in tegenstelling tot een omvangrijke agrarische sector? Sterker nog, als we er toch even puur economisch naar kijken, neem dan de negen topsectoren die het kabinet onlangs heeft aangewezen. Deze topsectoren gaan Nederland een concurrentievoordeel geven op de rest van de wereld en hebben dus voorrang in alle investeringen, wetenschappelijk onderzoek, enzovoorts. Van deze negen sectoren zijn er maar liefst twee geheel c.q. grotendeels aan voeding gerelateerd − agrofood en tuinbouw − en geen enkele aan farmacie. Voordat we naar de waardenkant van duurzame voeding gaan kijken, moeten we eerst dieper ingaan op de vraag waarom mensen niet massaal overstappen op duurzaam eten. Zeker gezien het huidige beleid en de urgentie. Bleker zei eind 2010 immers: “Ik ga uit van een volwassen, betrokken en bewuste consument. Die zijn er ook in grote mate.” Dit is ongetwijfeld waar, maar gezien de enorme ongezonde, veelal niet duurzame omgeving waarin we leven, boodschappen doen en eten, moeten al deze mensen nog wel degelijk sterk geprikkeld, gefaciliteerd en bevestigd worden in hun duurzamere keuzes. Juist dat zou de rol van de overheid kunnen en wellicht ook moeten zijn. We zijn namelijk niet zomaar in deze situatie terechtgekomen. Hier gaat een lange historie aan vooraf. Heeft de overheid nog ambitie voor duurzame voeding? 12 Pagina 11
Pagina 13Scoor meer met een webwinkel in uw catalogi. Velen gingen u voor en publiceerden whitepapers online.
497 Lees publicatie 179Home