is deze enorme opgave nog met geleidelijke stappen op te lossen, zoals de nota suggereert? Zijn er geen grote doorbraken nodig, zoals die in andere markten ook zijn gerealiseerd als het gaat over duurzaamheid? Denk aan de energielabels in de autobranche of het verbod op de productie van gloeilampen. Dit essay concentreert zich primair op de potentiële doorbraken aan de menskant en dus op de interventies die aan die kant mogelijk zijn maar die nog niet of nauwelijks worden ondernomen. Als we naar die menskant kijken, lijkt de reactie van Bleker eind 2010 op vragen in het Kamerdebat zeer typerend voor het huidige liberale kabinet: “De regering gaat uit van verantwoordelijke mensen die bewuste keuzes maken, bereid zijn zich te informeren en keuzes willen maken op basis van consequenties. Op dat punt is er een redelijk optimistisch beeld.” Waar is deze uitspraak nu eigenlijk op gebaseerd? Is dit een wens, een liberaal uitgangspunt, een doel of een feit dat is gebaseerd op onderzoek en wordt ondersteund door corresponderende marktcijfers? Want als dat zo zou zijn, zouden er dan niet al veel radicalere consumptiewijzigingen verwacht mogen worden? Zeker naar aanleiding van alle verontrustende informatie over het klimaat, het opraken van fossiele brandstoffen en voedselschaarste die het publiek bereiken via campagnes en films zoals An Inconvenient Truth. Toch is bijvoorbeeld de vleesconsumptie in Nederland al jaren stabiel terwijl steeds meer mensen weten dat de productie van een pondje vlees al snel 11.000 liter water kost en circa 70% van het wereldwijde landbouwareaal bestemd is voor gewassen om het vee mee te voeden. In de nota van Verburg werd er nog gesproken over bewustwordingscampagnes. Maar deze lijken met de recente uitspraken van Bleker te gaan verdwijnen, althans vanuit het ministerie van EL&I. Dat dit, hoe paradoxaal ook, terecht is, daarover volgt verderop in dit essay meer. In de gezamenlijke Gezondheidsnota van VWS en LNV uit 2008 (‘Gezonde voeding, van begin tot eind’) zien we dezelfde speerpunten terug als in de nota “Duurzame Voeding” uit 2009. Er ligt een focus op het stimuleren van het aanbod, op traditionele voorlichting met minuscule budgetten vergeleken met die van de voedingsindustrie en een zeer technische, en daarmee afstandelijke, benadering van voeding. Hierop wordt verderop in dit essay uitgebreid ingegaan. Reden om de nota hier te noemen, is dat gezonde voeding als thema primair bij VWS ligt, maar wel degelijk door beide ministeries als aspect van duurzame voeding wordt gezien. In de Gezondheidsnota valt op dat preventie door middel van voeding in de gezondheidszorg met veel poeha wordt aangekondigd. De implementatie is tot nog toe echter erg teleurstellend. Ter illustratie: er is €25.000,- uitgetrokken voor betere voeding in zorginstellingen. Als je ooit een paar dagen in een zorginstelling hebt doorgebracht, Heeft de overheid nog ambitie voor duurzame voeding? 11 Pagina 10
Pagina 12Scoor meer met een online winkel in uw kranten. Velen gingen u voor en publiceerden presentaties online.
497 Lees publicatie 179Home