Opvallend is dat zowel de nota als het huidige kabinet niet ingaat op het zogeheten sustainable diet, een term geïntroduceerd door Tim Lang, de zeer gepassioneerde hoogleraar Food Policy van City University London. Een sustainable diet is een voedingspatroon op basis van veel plantaardige producten met relatief weinig vlees en zuivel. Een dieet dat we op termijn met 9 miljard wereldburgers verantwoord kunnen consumeren, gebruikmakend van die ene planeet die we vooralsnog tot onze beschikking hebben. Zo moeten we volgens Tim Lang in het Westen dan ook niet naar een meatless Monday maar naar een one meat day a week. Vlees moet dus weer een luxegoed worden, louter voor bijzondere gelegenheden. De situatie is nu al bijna onhoudbaar, ervan uitgaande dat we Chinezen en Indiërs een stukje vlees niet misgunnen. Staatssecretaris Bleker maakt zich hier in ieder geval weinig zorgen om, zo lijkt het. Zo benadrukte hij op de genoemde bijeenkomst dat hij vindt dat het best goed gaat met de verschuiving binnen ons dieet naar meer duurzaam geproduceerd eten; onder andere door het binnen het bedrijfsleven zelf wordt opgepakt, zodat de overheid zich daar dus niet meer tegenaan hoeft te bemoeien. Dit maakt in elk geval duidelijk dat het beleid geen specifieke doelen zal stellen voor de consumptievermindering van zuivel en vlees. Dat is natuurlijk in economische zin volstrekt te begrijpen in ‘kaas- en varkensland’ Nederland. Maar het geeft toch te denken. Want denken we nu werkelijk dat we de enorme milieu- en gezondheidsuitdagingen die voor ons liggen, kunnen aanpakken door alleen het aanbod te verduurzamen op initiatief van het bedrijfsleven alleen? Ook als we weten dat de consument niet bereid is om hiervoor wezenlijk meer te betalen? Dit essay poogt de contouren van een ander, effectiever pad te schetsen, met als doel om uiteindelijk bij een duurzamer voedingspatroon uit te komen. Dat wil niet zeggen dat de huidige beweging in de markt naar meer biologische, fair trade en diervriendelijke producten niet toegejuicht moet worden − integendeel. De enorme uitdagingen waarvoor onze maatschappij wordt gesteld, vragen echter om besef dat we voor onze eigen achterkleinkinderen echt te weinig doen als we het alleen bij toejuichen zouden laten. Naast de bekende problemen, zoals de buitenproportionele druk op ons ecosysteem en de klimaatverandering, zal de jeugd van nu zeer waarschijnlijk gaan meemaken dat allerlei grondstoffen straks uitgeput zijn, zoals fosfor om kunstmest te kunnen maken. Tegelijkertijd is nog steeds een groeiend deel − inmiddels de helft − van de Nederlandse volwassenen te dik en zijn er wereldwijd steeds meer mensen met overgewicht. Door de toenemende welvaart neemt het aantal chronisch zieken sterk toe, waarmee ook de kosten voor de gezondheidszorg volledig uit de hand lopen. Bovendien gooien we van al het geproduceerde eten in de gehele keten bijna de helft weg. Hoe lang kan dit alles doorgaan? In hoeverre Heeft de overheid nog ambitie voor duurzame voeding? 10 Pagina 9
Pagina 11Interactieve ebrochure, deze artikel of sportblad is levensecht online geplaatst met Online Touch en bied het online uitgeven van digitale reisgidsen.
497 Lees publicatie 179Home