krijgen. Dit is ook gebleken bij het wandelnetwerk Twente. Hierbij zijn alle bestaande routes geïntegreerd en afgestemd op andere functies (‘gezoneerd’). Het Nationaal park Sallandse Heuvelrug heeft in 2008 onderzoek ondersteund naar de kosten die terreineigenaren maken vanwege het wandelnetwerk. In die studie is ingezoomd op kosten van onderhoud van bomen en bos grenzend aan paden. Het doel van de studie was inzicht te krijgen in de kostenopbouw van het onderhoud en een vorm van samenwerking op gang te brengen tussen eigenaren (Staatsbosbeheer, Natuurmonumenten, particulieren) en gemeenten/ regio. Het proces is gestagneerd in de fase van afspraken maken over gezamenlijke financiering. Met name het punt van aansprakelijkheid en de hiermee samenhangende kosten speelden een rol. Eigenaren hebben aansprakelijkheid voor gebruikers van de paden op hun eigendom en moeten extra controles en onderhoud doen aan laanbomen, waarvoor ze geen vergoeding krijgen. Dat was de reden dat sommige landgoederen weigerden routes over hun grond te laten lopen. Het aanbod van de provincie om een collectieve aansprakelijkheidsverzekering af te sluiten, bood niet voldoende garantie. De provincie Overijssel heeft echter sinds een aantal jaren het beleidskader ‘Groene en Blauwe diensten’. Dat betekent dat particulieren voor een beheervergoeding van landschapselementen en wandelpaden in aanmerking kunnen komen. Onder particulieren wordt verstaan: burgers, boeren en landgoedeigenaren. Terreinen van Terreinbeherende Organisaties, Waterschappen, gemeenten, provincie en andere overheden zijn daarom uitgesloten. De werkwijze is dat beheervergoeding plaatsvindt op basis van gebiedsdekkende projectvoorstellen. De provincie subsidieert 50% van de kosten. De gemeente of particulieren dragen zorg voor de overige 50%. Sinds de invoering van het Provinciaal Meerjaren Programma 2007 sluit de provincie convenanten af met gemeenten. De gemeenten geven aan hoeveel beheer van landschapselementen en wandelpaden zij willen vergoeden en hoeveel zij (onder de voorwaarden van de subsidieregeling) van de provincie vragen. Daarmee is de gemeente het inhoudelijke aanspreekpunt geworden voor de vergoeding van aanleg, herstel en beheer van landschapselementen en wandelpaden. De gemeente bepaalt waar, welke elementen en paden worden aangelegd, hersteld en beheerd. Ook particulieren kunnen hiervoor voorstellen doen. De voorstellen dienen zij te melden bij de gemeente. In de praktijk worden echter veel kansen gemist omdat de gemeenten of regio zich niet echt sterk maken voor deze regeling. De redenen zijn niet helemaal duidelijk. De indruk bestaat dat zowel bestuur als ambtenaar de mening is toegedaan dat het een gratis dienstverlening betreft uit hoofde van de openstelling. Men zou zich daarom niet de moeite willen getroosten dit goed te regelen. Dit verdient nader onderzoek. Het bovenstaande geeft aan dat er weliswaar verschillende kansen zijn om vergoedingen voor routes goed te regelen, maar dat hiervoor wel een sterke regiefunctie vanuit provincies, gemeenten of regio’s nodig is. De zaak wint momenteel wellicht aan urgentie nu ook subsidies voor recreatie (als onderdeel van de PSN/SNL) in toenemende mate onder druk komen te staan. In andere regio’s waar nog gewerkt gaat worden aan wandelknooppunten, zouden mogelijkheden daartoe kunnen bieden. 43 Pagina 51

Pagina 53

Interactieve e-nieuwsbrief, deze krant of magazine is levensecht online geplaatst met Online Touch en bied het digitaliseren van web catalogussen.

476 Lees publicatie 170Home