bouwsector is op te delen in bosbouw, tuinbouw, akkerbouw en veeteelt. Het landbouwsysteem heeft naast het realiseren van voedselproductie meerdere functies. Daarbij valt te denken aan: natuurbeheer, recreatie, zorg en open ruimte. Vanuit de landbouw zijn er directe banden met andere sectoren, zoals de detailhandel, het transport, de verwerkende industrie en de toeleverende industrie, maar ook met natuur- en milieuorganisaties als het gaat om natuurbeheer en natuurontwikkeling. • Duurzame landbouw In dit essay wordt gesproken van duurzame landbouw wanneer (onderdelen van) bestaande landbouw zodanig worden aangepast dat er sprake is van een positief effect op de omgeving. Het streven bij duurzame landbouw is te komen tot een goede balans tussen ecologische, economische en sociale waarden bij de totstandkoming van de landbouwproductie. Van belang is dat rekening wordt gehouden met het ecologische systeem, met natuurlijke hulpbronnen en daarmee dus ook met belangen van toekomstige generaties. Het kan hierbij gaan om het reduceren van bestrijdingsmiddelen en kunstmest, maar ook om biologische landbouw. Het gaat bij duurzame landbouw om verschillende, los van elkaar staande initiatieven. Er hoeft geen sprake te zijn van enige verbinding of samenhang tussen deze initiatieven, of in de keten. • Regionalisering van de economie Onder ‘regionalisering van de economie’ wordt verstaan: het maximaal sluitend maken van de economische kringloop op regionaal niveau. Het gaat hierbij onder meer over het bevorderen van duurzame regionale handel, productie en consumptie. Het doel is dat de afstand tussen producent en consument zo klein mogelijk is, waarbij per product de sociale, ecologische en financiële aspecten en de efficiëntie worden beoordeeld. Daarbij kan een regio op meerdere manieren worden opgevat. Het kan gaan om een deel van een land, maar ook om een groep van landen, zoals de Europese Unie. Per product zal de ideale geografische schaal van de regio uiteenlopen. Zo kunnen vraag en aanbod van producten als koffie en cacao het best op niveau van de wereldmarkt worden georganiseerd, omdat de productie zeer specifieke condities vraagt die in veel regio’s niet aanwezig zijn. Voor producten als granen, zuivel en energie kan de geografische schaal kleiner zijn (Kodde, 2004). Regionalisering betekent ook dat functies (zoals voedselproductie, educatie, zorg, recreatie) in een regio met elkaar worden verbonden, met als doel het toewerken naar een duurzame solidaire economie. Waar een regionale economie gezien kan worden als moment in de tijd, wordt regionalisering opgevat als een proces. Door middel van regionale handel kunnen (productie)ketens worden verkort. Kortere en transparantere ketens kunnen ertoe leiden dat consumenten sneller zicht krijgen op onregelmatigheden binnen ketens, zodat men daarop kan inspelen. Er wordt van uitgegaan dat volledige zelfvoorziening van regio’s alsook het afsluiten voor internationale handel niet mogelijk is. Degenen die pleiten voor regionalisering verwachten dat regionalisering onder meer zal leiden tot toename van biodiversiteit, behoud van (cultuur)landschap, meer sociale betrokkenheid bij de regio en afname van milieubelastend transport.8 Ontwikkelingslanden zullen mede door leapfrogging 9 in staat zijn om 9 8 Zie onder andere: www.aarde.org. Door in te spelen op de actuele kennis over technieken en ontwikkelingen, kunnen ontwikkelingslanden minder efficiënte technieken vermijden en meteen geavanceerde kennis toepassen, zoals windenergie in plaats van vervuilende of uitgeputte energiebronnen. 9 Pagina 16
Pagina 18Interactieve internet vakblad, deze PDF of spaarprogramma is levensecht online geplaatst met Online Touch en bied het digitaal publiceren van online edities.
393 Lees publicatie 100Home