ren, te organiseren en te faciliteren. Leve het dilemma. Leve de paradox als teken van leven... essentiëler is een project nauwelijks denkbaar. 149 Dan de derde ring: die van de menselijke horizon. Die ook een horizon is van wie wij samen met de natuur kunnen zijn: voortzetting van de Natuur met menselijke middelen. Dat immers is de les van het antropoceen. Wij zijn een allesbepalende natuurkracht geworden – die desalniettemin haar grenzen moet kennen en van tijd tot tijd door natuurgeweld met de neus op de feiten wordt gedrukt. 150 De mate waarin wij vaardig zijn om te gaan met deze samenhang van aletheia (het centrum van het soms oplichtende en zich dan weer verbergende Ware, Goede en Schone), paradoxen (eerste ring), het vermogen om de paradoxen uit te houden (tweede ring) en de menselijke horizon (derde ring) is bepalend voor ons collectieve en individuele uithoudingsvermogen. De conditie waarmee wij natuurverhalen vermogen te vertellen als cruciale factor van onze condition humaine: scherper is het belang van natuurverhalen nauwelijks in beeld te brengen. 151 Maar dan: een goed verhaal blaast zichzelf leven in. Het ontleent zijn vitaliteit aan zich zelf: het worden van de natuur als eindeloze beweging. Heel dit theoretische voorwerk... was het nódig om in de praktijk te kunnen stappen? Of was het slechts een oefening om onze weerstand op de proef te stellen? Natuurverhalen als therapie... ook dat is een weg. Inwijding in natuurverhalen als integraal onderdeel van onze onderwijssystemen: zou dat niet ver92 Pagina 92
Pagina 94Scoor meer met een webshop in uw archief. Velen gingen u voor en publiceerden kranten online.
541 Lees publicatie 215Home