II Natuurvergetenheid 20 In het raadselachtige lied Terra bezingt de Braziliaanse componist Caetano Veloso hoe hij eind jaren zestig ten tijde van de dictatuur in een gevangeniscel voor het eerst de foto’s ziet die Apollo-astronauten maakten van onze Blauwe Ster – a estrela azulada. Het is een lied van zeldzame tederheid; het soort tederheid dat je inderdaad kunt ervaren bij het bekijken van die foto’s – en de duizenden die erop volgden – die de aarde laten zien als wat ze vanuit kosmisch perspectief is: een zeldzame dwaalster in een uithoek van het universum. Wat uit het lied – dat tegelijk een liefdesverklaring is – opstijgt, is een vergelijking tussen de gevangeniscel en onze aanwezigheid op aarde. Veloso zingt dat, hoezeer hij als ruimtereiziger ook zou verdwalen, hij Terra nooit zal vergeten. Toch is precies dit het drama dat ons achtervolgt. Wij zijn de aarde in zekere zin vergeten. Steeds meer denkers zijn het er over eens dat wij tegelijk dader en slachtoffer zijn van een verduistering van de natuur. A) Omdat we die natuur met steeds meer geweld en vernuft vernietigen. B) Omdat we niet meer de ogen hebben om te zien wat natuur echt is – of daarvoor misschien wel nooit de juiste ogen hebben gehad. C) Omdat we in ons denken over de natuur vastzitten aan de taal. D) Omdat we niet het gedachte-experiment aandurven dat het wel eens de veelgeroemde Verlichting (basis van onze moderne westerse beschaving) zou 56 Pagina 56
Pagina 58Scoor meer met een web winkel in uw drukwerk. Velen gingen u voor en publiceerden nieuwsbrieven online.
541 Lees publicatie 215Home