To recognize a narrative is the first step toward deciding whether or not we wish to participate in it, and then looking for ways to be part of another story. – Chris Ferns, Narrating Utopia De Babylonische spraakverwarring van het spreken over de natuur bereikt in onze tijd het punt waarop het vermoeden schemert dat die verwarring zelf onze belangrijkste kans is: dageraad van natuurverhalen. Met het concept natuurverhalen komen we tegemoet aan de steeds sterker gevoelde behoefte om het verhaal van mens en natuur te vertellen vanuit een derde standpunt van waaruit het probleem van de verwarring verschijnt als oplossing. Sommigen reppen in dit kader van een ‘derde natuur’, bijvoorbeeld in contrast met de eerste natuur van de wildernis en de tweede natuur van een door mensen bewerkte of gemaakte natuur. Het punt is echter dat we ons steeds bewust moeten zijn van de valkuil het verhaal vanuit een eenzijdig menselijk perspectief te willen vertellen. Afhankelijk van de definitie is de mens zelf wel en niet natuur. Bedenk daarbij dat de daad van het definiëren zelf is te duiden als natuurlijk en onnatuurlijk. Want wat is natuur? Is dat vooral de wildernis van reservaten, de modder van wadden, en de eigenzinnigheid van de Oostvaardersplassen? Of ook de openhartoperatie, het ruimtepuin dat astronaut André Kuipers om de oren vliegt, de bloeddruppel op mijn wang bij het scheren, en de begrippen waarmee dit traktaat gestalte krijgt? Met natuurverhalen doelen we op de uitdaging van een begripsmatig kader en een praktijk die recht doen aan de eigenheid van mens én natuur – een kader dat kan dienen als onderlegger van 24 Pagina 24

Pagina 26

Heeft u een weekblad, i paper of e-onderwijsmagazines? Gebruik Online Touch: club blad naar een online publicatie converteren.

541 Lees publicatie 215Home