De langste adem De beste manier om recht te doen aan onze aarde is door ervoor te zorgen dat ze zich in samenspraak met ons ontwikkelt tot een verhaal dat tot in verre toekomsten de moeite waard is om door te vertellen. Of dat verhaal één afgerond geheel vormt of een bonte verzameling van verhalen, zijverhalen en onvoorspelbare vertakkingen of misschien zelfs een Stamboom van Verhalen, dat is een vraag die wellicht altijd onbeantwoord zal blijven. Zo vanzelfsprekend deze opening mag klinken, zo ver staat hij af van de realiteit in vele delen van de wereld. Natuurlijk: je zou kunnen zeggen dat iedere gebeurtenis – of hij nu lijkt op een nachtmerrie of een dagdroom – is te verpakken als een verhaal. Bovendien leven we in een tijd waarin vooral bizarre verhalen het goed doen. Je zou zelfs de indruk kunnen krijgen dat niemand zit te wachten op ‘mooie verhalen’ en dat de realpolitik die tegenwoordig hoogtij viert ze hooguit gebruikt als glijmiddel voor onpopulaire maatregelen. ‘Een natuurverhaal, dat is in de huidige constellatie wel het laatste waarop we zitten te wachten!’ zou het zomaar kunnen klinken. Een advocaat van de duivel zou zijn hand niet omdraaien voor de bewering dat zo’n natuurverhaal in het beste geval fungeert om de aftocht van de ‘echte natuur’ (wat dat ook moge zijn) te camoufleren. Want wat is een natuurverhaal? Een klassiek filosoof zou meteen met een definitie op de proppen komen. Zoals: ‘Een natuur15 Pagina 15

Pagina 17

Heeft u een onderwijs magazine, digi-magazine of online artikelen? Gebruik Online Touch: whitepaper bladerbaar maken.

541 Lees publicatie 215Home