de toeëigening van Nieuwe zintuigen, Nieuwe contacten, Nieuwe wildheid, Nieuwe verantwoordelijkheden en Nieuwe lotsverbindingen? Zijn het deze verhaallijnen sámen die onze tijd letterlijk en figuurlijk kunnen ombuigen in een tijd met een duurzame toekomst? Verhaallijnen van vergetenheid buigen zich over de wonderlijke omstandigheid dat alle verhaallijnen ontspringen aan een spel van vergetenheid en herinnering dat haar eigen waarheid, schoonheid en eventuele goedheid nooit helemaal zal doorgronden. Hoe gevoelig is onze tijd nog voor mysteries? Tot op welke hoogte durven wetenschap, bestuur en religie lotsverbindingen met elkaar aan te gaan die elkaar de hand reiken in dat schemerige domein van de wezenlijke onvanzelfsprekendheid van onze aanwezigheid op aarde? Met welke overtuiging durven wij voor een Nieuw herinneren of een Nieuwe betovering op te komen? Wellicht is ons tijdperk de periode bij uitstek om hier cruciale antwoorden op te formuleren. Mijn stelling is dat die antwoorden moeten voldoen aan tenminste drie criteria. A) Ze laten in alles zien niet de waarheid in pacht te hebben maar ontlenen hun autoriteit aan een positieve vorm van nederigheid. B) Ze laten in alles zien gevoel te hebben voor de precaire situatie van waarheid, goedheid en schoonheid in onze tijd – een situatie waar naar het zich laat aanzien geen definitieve oplossing voor bestaat, maar die een kwestie is van het uithouden van paradoxen en het thematiseren van dualismen: het onder ogen zien van zulke spanningsvelden en de bijbehorende weerstand als enige route om voorbij cultuur/natuur, zender/ontvanger, binnen/buiten, goed/kwaad, collectief/individu, egoïsme/altruïsme, lineaire tijd/cyclische tijd én weten & geloven te komen bij manieren die daadwerkelijke nieuwe perspectieven en nieuwe betrokkenheden mogelijk maken. C) Ze vertrouwen op het verschijnsel van een pluriforme 139 Pagina 139

Pagina 141

Heeft u een vakblad, onlinekat of digi onderzoeksrapporten? Gebruik Online Touch: drukwerk digitaal maken.

541 Lees publicatie 215Home