centrum moeten staan van andere initiatieven die betrokkenheid willen bereiken? Ook vanuit de analyse dat de kracht van een samenleving als zodanig staat of valt met een kritische massa betrokkenen? Het onderhouden van de burgerlijke betrokkenheid als een zaak van sociaal-psychologisch lijfsbehoud en maatschappelijke en civilisatorische continuïteit: hoe groot wil je de woorden hebben? Wie zorgvuldig luistert naar de peptalk uit de diverse sectoren, hoort dat er een voortdurend appèl wordt gedaan op de betrokkenheid van vrijwilligers, professionals, burgers en buitenlui, maar dat we voor wat betreft de basale drijfveer of bron van die betrokkenheid veelal in het donker tasten. We wéten dat we betrokken moeten zijn, we hebben het in duizendeneen rapporten geanalyseerd en gesynthetiseerd, we kennen zelfs de synergetische effecten van het combineren van verschillende vormen van betrokkenheid – de beroemde cross-overs die (naar analogie van de meiose) alweer minstens tien jaar en vogue zijn – maar we voelen het niet. Alsof ook hier een ‘eerst zien, dan geloven’ speelt. Alsof we eerst in het hart moeten worden geraakt met emoties, vergezichten en realiteiten, en dan pas in beweging komen: ‘eerst voelen, dan betrekken’. Punt is dat het ‘ik’ als atoom van onze samenleving schijnbaar nauwelijks meer betrokken hoeft te zijn. Chargeren we als we stellen dat de samenleving zelf in een betrokkenheidsvergetenheid terecht dreigt te komen? Maken we het te groot als we betrokkenheid en mee-doen tot prominent thema van onze tijd positioneren? En hoe kunnen we uit het cirkeltje komen van een betrokkenheid die van zichzelf vindt dat ze betrokken moet zijn, maar tegelijk niet of onvoldoende het vuur in zichzelf vindt om het ook echt te zijn? 111 Pagina 111
Pagina 113Interactieve web nieuwsbrief, deze PDF of uitgave is levensecht online geplaatst met Online Touch en bied het digitaal publiceren van eedities.
541 Lees publicatie 215Home