humans – zou dát geen natuurverhaal zijn? Vergetenheid van verantwoordelijkheid – ‘Ben ik de hoeder van mijn broeder?’ vroeg Kaïn quasi-onschuldig toen God hem in het paradijs vroeg waar zijn broer Adam (die hij net om zeep had geholpen) was gebleven. Een zelfde vraag kunnen wij onszelf stellen met betrekking tot de natuur: ‘Zijn wij de hoeder van de natuur?’ Natuurlijk kun je verwijzen naar allerlei bronnen (bijvoorbeeld het Mattheüs-evangelie) waar dit zogenaamde rentmeesterschap ten tonele wordt gevoerd. En je kunt aanvoeren dat dit rentmeesterschap in zijn huidige quasi-paternalistische gedaante van betrekkelijk recente datum is. Maar doet dat iets af aan onze verantwoordelijkheid? Is verantwoordelijkheid niet de crux van betrokkenheid? Bijna zou je de kwestie op de spits drijven met de vraag of verantwoordelijkheidsgevoel is aangeboren of niet. En áls het is aangeboren, dat het dan ‘slechts’ een kwestie is van het, indien vergeten, opnieuw aanboren door het in herinnering te brengen? Is de mens het verantwoordelijke dier? Misschien is dat een vergeten vraag die het verdient om opnieuw op politieke, bestuurlijke en wijsgerige agenda’s te belanden. Want als hij dat níet is, waarom dan natuurverhalen? Om hem alsnog tot inkeer te brengen? Vanuit het geloof dat herinneren vanzelf leidt tot betrokkenheid? Tot op welke hoogte kunnen wij vanuit dit frame vertrekken? Werkt het mechanisme van ‘zien = geloven’ ook in onze cirkel van herinneren – uithouden – integreren? En zo ja: welk mensbeeld hoort hier dan bij? Dat van een mens die, eenmaal ontwaakt uit vergetenheid, vroeg of laat vanzelf zijn verantwoordelijkheid neemt en bij zinnen komt? Vergetenheid van interdependentie – Als er iets haaks staat op het 106 Pagina 106

Pagina 108

Heeft u een clubblad, invender of erapporten? Gebruik Online Touch: catalogus online uitgeven.

541 Lees publicatie 215Home