natuurherinnering. Wat voor ons ligt is kortom de uitdaging om een anti-Lethe in het leven te roepen: een symbolische bron die helpt om de relatie met de natuur te her-inneren. Dit laatste zou vervolgens kunnen uitmonden in een nieuw uithoudingsvermogen en nieuwe vormen van integratie. Een praktijk van natuurverhalen zou zich aldus kunnen tonen als een omtovering van de vergetenheid in herinneringen die verlangen naar integratie. Dus van een bewustwording van de vergetenheid, via een her-innering en een reflectie op de paradoxen en dilemma’s, naar een verwevenheid of nieuw of vernieuwend in-elkaar van mens en natuur. Ik besef: deze laatste zinnen moet je misschien een paar keer lezen om de essentie te vatten. Vandaar deze eenvoudige schets: HERINNEREN VERGETEN/ UITHOUDEN ONTVERGETEN INTEGREREN/ VERWEVEN Bewust plaatsen we deze drie werkwoorden niet in een lineaire reeks maar in een cyclisch verband dat aangeeft dat het proces van herinneren via uithouden naar verweven in beginsel nooit ophoudt en een kwestie is van een permanente dialoog tussen mensen en met de natuur. Bovendien moet je erop bedacht zijn dat er steeds opnieuw weer vergetenheden door de achterdeur naar binnen komen. Iedere integratie (en wat is leven anders dan binnensten die zich verweven, die steeds complexere vormen van integratie met andere binnensten zoeken en vinden?) is immers zwanger van nieuwe en oude vormen van vergetenheid. Het 99 Pagina 99

Pagina 101

Heeft u een krant, you can flip of online onderwijsmagazines? Gebruik Online Touch: tijdschrift van pdf naar online converteren.

541 Lees publicatie 215Home