LANDGOED MAARSBERGEN interview met Willemina van der Goes-Petter, eigenaar Landgoed Maarsbergen op de Utrechtse Heuvelrug. Een rendabel landgoed dankzij woningen Het staat er klip en klaar in het Beleidsplan 2009-2019: “Alleen een landgoed waarbij de kosten worden gedragen door de inkomsten, zonder subsidie van de eigenaar of de overheid, heeft een duurzame toekomst.” Dus heeft het Landgoed niet het inkomen van de eigenaren nodig om verliezen te dekken. Het zou zelfs een inkomen op moeten leveren voor de eigenaar-beheerder, Willemina van der Goes-Petter. “Dat zal blijken zodra we een NSW-bv hebben opgericht.” Landgoed Maarsbergen vermijdt zoveel mogelijk financiële steun van de overheid, aldus het Beleidsplan 2009-2019, want die bron is te vaak onzeker. Hoe doet de meester in de rechten en ouder van twee jonge kinderen dat? Het Beleidsplan voorziet in een uitbreiding van het Landgoed met tien procent in tien jaar. “Geen bos of natuur alleen, maar grond met ontwikkelingsmogelijkheden”, stelt zij helder. “Liefst met een gebouw erop of de mogelijkheid iets te bouwen. Nieuwbouw willen we overigens alleen aansluitend bij bestaande bebouwing. In het bos willen we de rust bewaren.” Het grootse deel van de inkomsten, ongeveer zestig procent, komt nu uit de opbrengst van zeventien gebouwen, in de vorm van huur, erfpacht en recht van opstal. Het gebouw dat het dichtst bij het kasteel staat, is verhuurd als kantoor, wat als prettig bijeffect heeft dat het kantoorgebruik weinig inbreuk geeft op de privacy van de kasteelbewoners. De overige zestien gebouwen zijn woningen, een boerderij, een koetshuis en een oranjerie. Er staan nog twee nieuwe woningen op stapel, die de exploitatie van het landgoed sluitend moeten krijgen. Van der Goes-Petter mag die huizen bouwen omdat ze 4.200 vierkante meter aan boerenstallen heeft gesloopt en een milieuvergunning heeft ingeleverd. Tweede pijler, met ongeveer dertig procent, vormt de pacht van tachtig hectare landbouwgrond. De komende jaren zal de verhouding verschuiven ten gunste van de woningen. Vijf procent komt uit de houtproductie van het bos, inclusief brandhout en kerstbomen. “Het bos alleen levert verlies op, maar hier maak ik een uitzondering en tel de SN-subsidie van ruim twintigduizend euro mee in het budget. Deze subsidie is heel vaak van naam en regeling veranderd, maar subsidie voor bos kennen we hier al zolang ik weet, dus ga ik er voorzichtig van uit dat die blijft bestaan.” De laatste vijf procent van de inkomsten haalt Maarsbergen uit verhuur van de oranjerie voor trouwerijen en bijeenkomsten, verhuur van het terrein voor evenementen zoals een internationale paardencross. Plannen heeft Willemina van der Goes-Petter voor een webwinkel met houten spelen, potloden en andere producten met een grotere toegevoegde waarde dan rondhout en planken. Zij heeft een FSC-certificering aangevraagd om aan te geven dat het bos duurzaam beheerd wordt. Grootste kostenpost vormt het personeel, in de vorm van vijf voltijdbanen, gelijk verdeeld over binnen- en buitenwerk, hoewel het binnenpersoneel ook de oranjerie verzorgt en meehelpt bij evenementen. “Ik kies bewust voor eigen personeel en niet voor inhuren, ondanks dat mijn rentmeesteradviseur me voorrekent dat dat een dure werkwijze is. Maar eigen personeel geeft flexibiliteit en betrokkenheid, inhuur scoort op deze punten veel lager.” 113 MAARSBERGEN A12 UTRECHT VEENENDAAL N226 Pagina 116

Pagina 118

Heeft u een clubblad, uniflip of web vakbladen? Gebruik Online Touch: publicatie digitaal maken.

527 Lees publicatie 202Home