CONTAINERBEGRIP 5 Platland van de planologie Wie tot hier is meegegaan zou zichzelf kunnen betrappen op de vraag wat eigenlijk het probleem is. De uitdaging is nu net dat ruimte en plaats vaak amper als probleem worden gezien: ruimtevergetenheid als blinde vlek van beroepsgroepen die zich als geen ander zouden moeten kunnen bewegen door het territorium van de terminologie van ruimte en tijd. Op het eerste gezicht lijkt het inderdaad een long way van de filosofische schermutselingen over ruimte en tijd naar de weerbarstige praktijk van de ingeburgerde planologie. Planologie, dat is iets wat vanaf tekentafels wordt losgelaten op de fysieke werkelijkheid van gronden en gebouwen (omwille van het argument chargeren we). Bijna ongemerkt sluipt daardoor een oppositiedenken in de praktijk: mensen staan tegenover gebieden die ze denken te moeten bestemmen. De gedachte dat een gebied zelf een stem zou kunnen hebben, komt niet automatisch op. Bovendien lijkt het dan al snel een stem van de andere kant van de (teken)tafel. In dit denken en deze praktijk van planners versus plaatsen lijkt ruimte het ultieme containerbegrip. En zoals dat gaat met containerbegrippen: vaak zijn ze zo ruim dat ze leeg lijken. Dus wat is het probleem? Het probleem (en de uitdaging) is dat veel planologie is gebaseerd op een betrekkelijk naïef ruimtebegrip. Toch biedt precies het woordje ‘container’ een uitweg. Container komt namelijk van het Latijnse continere en betekent zoveel als insluiten, bij elkaar houden en samen-houden. Zo bezien staat planologie voor de uitdaging om te doorzien wat het betekent om sámen met de plaatsen en gebieden waarover ze zich ontfermt in dezelfde container te zitten. De gedachte dat alles en iedereen zich in dezelfde fysieke ruimte bevindt, is inderdaad zo iel dat ze dreigt te vervliegen tot 31 Pagina 32

Pagina 34

Heeft u een editie, i paper of digitale rapporten? Gebruik Online Touch: drukwerk online zetten.

515 Lees publicatie 192Home