14 makkelijkt’ (minder technocratisch). Nieuwe actoren moeten de kans krijgen verantwoordelijkheid voor natuur te gaan dragen. Daarmee wordt een nieuw draagvlak gerealiseerd onder burgers, bedrijven bestuurders en politici. Het ecologische verhaal achter de EHS moet worden voorzien van een actualisatie. Daarbij is het van belang meer ruimte te scheppen voor grootschalig beheer en voor spontane, natuurlijke processen. Wet- en regelgeving en subsidiebeleid dienen die nieuwe manier van denken over natuur mogelijk te maken. 3.1.3 Voeding 3.1.3a Duurzame voedselconsumptie 1 De term ‘voedseltransitie’ ontlenen we aan een kamerstuk van staats­ secretaris Bleker (VDC 10.2915). Hoe kunnen we vanuit het perspectief van consumenten werken aan de voedseltransitie1? Wat mogen we van consumenten wel en niet verwachten? Wat zijn hun mogelijkheden, waar liggen hun grenzen? Wat is nodig voor een actievere, invloedrijkere rol van consumenten? De overheid zet nu sterk in op bewustwording van de consument, maar realiseert zich dat dit waarschijnlijk onvol oende is. d Maatschappelijke organisaties dringen aan op strengere wet- en regelgeving, en laten een actieve rol van consumenten buiten beschouwing – de door organisaties geïnitieerde kopersstakingen daargelaten. Bedrijven verleiden consumenten tot aankoop van producten die als relatief duurzaam geoormerkt zijn, maar moeten zich daarin laten begrenzen door basale kenmerken van het hedendaags kopersgedrag: gemak, snelheid, eenvoud en natuurlijk prijs. De strijd om verduurzaming van de consumenteneuro heeft daarmee veel weg van een menage à trois van overheid, maatschappelijke organisaties en bedrijfsleven. Duurzaamheid is hierbij geen statisch begrip. Het gaat om people, planet en profit, om het voorkomen van het beperken van de mogelijkheden voor volgende generaties. De kernvraag van dit thema is daarom: hoe kunnen consumenten nu en op langere termijn een actieve, sturende rol krijgen in de voedseltransitie? De kernvraag komt voort uit vier uitgangspunten die wij hebben gedestilleerd uit weten chappelijk onderzoek en publiek debat rond dit s thema: 1. De huidige manier van voedselproductie is op langere termijn onhoudbaar vanwege de negatieve invloed op de leefomgeving (‘foodprint’), de volksgezondheid (voeding erelateerde ziektes), en g de economie (ontwrichting plattelandseconomieën); deze invloed doet zich gelden op alle schaalniveaus tussen lokaal, regionaal en mondiaal.2 2 Het huidige voedselsysteem is niet duurzaam. Kleine aanpassingen (minder water, minder fossiele brandstoffen, eerlijker grondstoffenprijzen, etc) zijn onvoldoende. We moeten daarom investeren in de ontwikkeling van wezenlijk nieuwe voedselsystemen die niet alleen 2 “If we want a beautiful planet – or even one capable of sustaining human life – we had better start changing the way we eat.” C. Steel, Hungry City, 2009. Pagina 22

Pagina 24

Heeft u een cursus, digitaal bladeren of e-gidsen? Gebruik Online Touch: onderwijsmagazine online zetten.

442 Lees publicatie 136Home