gulden resp. 1,5 miljard gulden (Stichting voor Economisch Onderzoek der Universiteit van Amsterdam). Hoe komt het toch dat al deze conclusies aan dovemansoren gericht lijken te zijn? Want de investeringen blijven ver achter. Is men domweg bang voor verandering? Kiest men liever voor ‘risicomijdend gedrag’ (een van de ‘generieke belemmeringen’ die volgens het Innovatieplatform opgelost moeten worden om in Nederland echte innovatie van de grond te krijgen)? Of durven we niet vooruit te kijken? Maar als de klimaatdiscussie ons iets geleerd heeft, is het wel dat we juist vooruit moeten kijken om ons land leefbaar te houden. Investeren in het Klimaatpark is investeren in de toekomst. Daar zijn eigenlijk geen steekhoudende economische argumenten tegen in te brengen. DE IBA-METHODE Om het Klimaatpark werkelijkheid te maken, kunnen we iets leren van de in Duitsland ontwikkelde en daar zeer succesvol gebleken IBA-methode (IBA staat voor Internationale Bau Ausstellung). Het IBA-Emscherpark heeft binnen een periode van tien jaar het Ruhrgebied omgetoverd van een verpauperde industrieregio tot een culturele hotspot en een internationale toeristenbestemming. Het watersysteem is op orde gebracht, er is een netwerk van groene verbindingen aangelegd, en oude mijngebieden en fabrieken zijn getransformeerd tot bijzondere attractieparken en unieke woon- en werklocaties. Sleutelfactoren voor het succes van de IBA-methode zijn: 1. Een centrale en onafhankelijke regie, maar projecten die organisatorisch en financieel werden gedragen door de afzonderlijke initiatiefnemers. De initiatiefnemers dienden zich te houden aan strenge IBA-criteria op het gebied van architectonische kwaliteit, ecologische duurzaamheid en sociale rechtvaardigheid. 2. Een flexibele en ontwikkelingsgerichte uitvoeringsstrategie, zonder een dwingend structuurplan. Het Masterplan was vooral een inspirerend toekomstbeeld en kon op een A4’tje: een groen netwerk, een aantal overkoepelende uitvoeringsthema’s, geen gedetailleerde uitwerkingen. Afhankelijk van financiering of lokale initiatieven konden kansrijke projecten eenvoudig naar voren worden gehaald in de planning. IBA-projecten kregen voorrang in de uitvoering. 3. Een kleinschalige en daadkrachtige projectorganisatie met hooggekwalificeerd personeel. Gewerkt werd aan concrete projecten met realistische doelen en een overzichtelijke uitvoeringstermijn. Het hele project had een looptijd van tien jaar. De projectorganisatie had geen eigen uitvoeringsbudget, maar bemiddelde bij het zoeken naar financiering. 4. Een ontwerpgerichte aanpak en het stimuleren van innovatieve en creatieve projecten, onder meer door het uitschrijven van prijsvragen en het ook daadwerkelijk uitvoeren van het winnend ontwerp. Door samenwerking van verschillende culturele disciplines en de inzet van gezaghebbende figuren binnen de vakgemeenschap, is gezorgd voor een productieve creatieve dynamiek. Is een dergelijke aanpak ook in de Nederlandse context en voor de specifieke problematiek van het Groene Hart kansrijk? Wij denken van wel: laat het Klimaatpark Groene Hart het ‘IBA-Emscherpark’ van de Randstad worden! De Stuurgroep Groene Hart zou hierin een voortrekkersrol kunnen vervullen. Het Programmabureau Groene Hart zou dan het Projectbureau Klimaatpark moeten worden. 43 Pagina 44
Pagina 46Scoor meer met een web winkel in uw catalogussen. Velen gingen u voor en publiceerden brochures online.
422 Lees publicatie 117Home