Voor het kunstmatig ophogen van Nederland is er nu veel aandacht in theorie en planvorming. Zoals uit de inventarisatie van stakeholders en hun ervaringen zal blijken, zijn er veel partijen betrokken bij een veelheid aan initiatieven en onderzoeken. De status van de plannen is divers. In de meeste gevallen gaat het om ideevorming en haalbaarheidsstudies. In enkele gevallen zijn er concrete plannen om land op te hogen (zoals in de Noordwaard en Perkpolder). In de Klompenwaard in Doorneburg is daadwerkelijk een terp van 130.000 m3 aangelegd; het gaat hier om een terp van baggerspecie waarbij met name onderzoek is verricht naar de effecten van het gebruik van verontreinigd materiaal. Qua methodieken zijn er grofweg twee soorten te onderscheiden: a. het ophogen van land door materiaal van elders bovenop het maaiveld aan te brengen; b. het ophogen van land door onder de toplaag materiaal in te voegen. Onder de eerste methodiek vallen de volgende varianten, • •Terpen: Het kunstmatig aanleggen van verhogingen in het landschap voor diverse functies zoals natuurontwikkeling, wonen, recreatie, landbouw, vluchtheuvel. Vaak wordt de combinatie gezocht met de mogelijke berging van baggerspecie. Een relevant verschil in functie is er tussen de woonterp (privaat) en de vluchtterp (openbare functie, bijvoorbeeld in de in de afgelopen eeuw nog aangelegd in de Bommelerwaard). • Toemaakdekken: in vroegere eeuwen zijn veengebieden opgehoogd met stadsafval dat werd aangevoerd met schuiten die in veel gevallen afgegraven veen mee terug naar de stad namen. • Ophogen van landbouwgrond met bagger uit de sloot: een werkwijze die vroeger veel is toegepast maar die in onbruik is geraakt als gevolg van wet- en regelgeving omtrent de toepassing van vervuild sediment. Door verschillende partijen wordt onderzocht of en hoe deze methodiek weer kan worden ingevoerd. • Brede dijken: Zijn in feite een combinatie van dijk en terp. Want de waterkerende functie van zo’n dijk kan worden gecombineerd met andere functies zoals wonen, werken, natuur en natuurlijk infrastructuur. In Japan zijn er voorbeelden van 300 meter breed. • Ophogen van wegen: als middel om de evacuatiemogelijkheden te verbeteren, eventueel in combinatie met compartimentering (het verminderen van de overstromingskansen van Nederland door het toevoegen van extra secundaire dijken). • Megaterpen zijn recente ideeën (Aerts, 2007) om complete woongebieden op hoogtes te leggen die resistent zijn tegen zeespiegelstijging (5 meter +NAP). Met een verbinding tussen dergelijke terpen kan ook een geschakelde zeewering worden ontwikkeld. TNO stelt dat als er 100 mio m3 per jaar zou worden toegepast voor ophoging dat er dan een substantiële ophoging kan plaats vinden van het Nederlandse laagland tot 2040. Kosten naar schatting 0,5 miljard per jaar. De tweede methodiek is in onderzoek bij Deltares. Het gaat om het verhogen van laaggelegen gebieden zonder de toplaag van opbouw en structuur te veranderen. Hiertoe wordt een omkering van de techniek van het onderzuigen voorgesteld: door sediment met een slurrie-achtige consistentie in de bodem in te spuiten kan de toplaag van de bodem omhoog worden gebracht. Bijvoorbeeld Zandbotox. De techniek blijkt in theorie goed toepasbaar te zijn en wacht op dit moment op een mogelijkheid om in praktijk te worden uitgevoerd. 8 Pagina 9

Pagina 11

Voor nieuwsbrieven, online vaktijdschriften en PDF's zie het Online Touch content management system systeem. Met de mogelijkheid voor een online shop in uw spaarprogramma.

410 Lees publicatie 105Home