den en door de anderen herkend worden. 2. Ontwikkelruimte. In deze ruimte voelen we ons thuis. We zijn bedreven in het ontwikkelen in kleine kring met innovatoren; ondernemende en ontwikkelingsgerichte professionals en wetenschappers. In deze fase lijkt kennisassimilatie betrekkelijk eenvoudig. Is in die kleine kring de kwaliteit van de samenwerking goed, dan wordt kennis vanzelfsprekend gedeeld en beschikt iedereen over een vergelijkbaar niveau van informatie. Dit kan echter ook de kiem zijn voor problemen verderop. Zijn er vormen van innoveren denkbaar waarbij een bredere buitenkring kan meekijken, meepraten en zelfs meedoen, zonder het tempo uit de ontwikkeling te halen? 3. Tussenruimte. Deze ruimte is cruciaal. De tussenruimte gaat in essentie over het verwerven van bestuurlijke legitimiteit. Het bewustzijn groeide dat deze ruimte een heel andere set van spelregels kent. Durf opnieuw te beginnen, opnieuw je verhaal te formuleren in een andere taal. Het betekent voor de trekker van het innovatietraject dat deze opnieuw het verhaal moet uitvinden, maar dan in deze wereld. Wanneer dat lukt, heb je een slag gemaakt in de stevigheid van en in je eigen geloof in het project. 4. Ruimte van verbreding. Het valt op dat de ruimte van de verbreding vrijwel leeg is. Op dat vlak moeten we blijkbaar nog veel leren en ervaring opdoen. Wellicht zijn de innovatoren niet diegenen die dan nog bij een innovatieproject betrokken zijn. 5. Leercyclus rond maken. Het model is lineair, terwijl leerprocessen cyclisch zijn. Hoe valt dit te rijmen? Met name de weg van de toepassing van een concept naar nieuwe innovatievragen is een logische volgende stap, die eenvoudig te bedenken is. De loop terug naar innovatievragen komt overigens in alle drie de fasen op gang. Steeds kan het doorontwikkelen leiden tot nieuwe innovatievragen en -ideeën. 19 Pagina 24
Pagina 26Voor clubbladen, online publicaties en artikelen zie het Online Touch beheersysteem systeem. Met de mogelijkheid voor een webshop in uw vakbladen.
347 Lees publicatie 100Home