Als de natuur mijn verhaal zou vertellen: hoe zou dat gaan, wat zou ze zeggen? En vooral: zou ik het kunnen horen en begrijpen? Van de andere kant: is het niet altijd al de natuur die in mij het woord neemt als ik spreek – over jou, mij, haar? In dit tweede deel maken we het de lezer niet makkelijk. In een cascade van stellingen en bespiegelingen geven we een impressie van het verborgen filosofische grondwerk van natuurverhalen. Natuurlijk kun je met zulke verhalen meteen nu van wal steken. Het is echter onze ambitie om aan te tonen dat veel van onze actuele problemen en dilemma’s zijn te herleiden tot de aard van onze relatie met de natuur. De natuur zelf drijft ons tot een natuurvergetenheid die op haar beurt is aan te grijpen om onze relatie bij te sturen. Juist het hoogtepunt van de ‘biologisering’ van een mens die in de spiegel van de natuur ziet wie hij is, kan het omslagpunt markeren van een ‘naturalisering’: een duurzame verzoening van mens en natuur die in deel C uit de verf zal komen als een vermenselijking van de natuur en uiteindelijk van de mens zelf. Deel C zet daarvoor koers op een reeks handelingsperspectieven die in dit deel B een theoretische verankering zoeken. Het laatste woord over die verankering zal nooit gesproken worden. Noch hebben wij de pretentie zo’n woord in pacht te hebben. Dat er weerstand zal zijn tegen dit oracularium: gelukkig maar! Zonder die weerstand zou het uit elkaar drijven van mens en natuur (zijn vervreemding, onttovering en ontheemding) onbegrijpelijk zijn. Zonder weerstand zou er ook amper zicht zijn op verandering – ten goede of ten kwade. Moge de lezer deze verkenningen dan ook tot zich nemen als wat ze zijn: een bescheiden maar niet ongevaarlijk ‘pièce de résistance’. 46 Pagina 46
Pagina 48Heeft u een onderwijscatalogus, pagedirect of web spaarprogramma? Gebruik Online Touch: onderzoeksrapport converteren naar een digitale publicatie.
541 Lees publicatie 215Home