34 Wat levert natuur op? Om antwoord te kunnen geven op die vraag moeten we eerst vaststellen wat doorgaans de manier is om waarde van natuur vast te stellen. Internationaal komt steeds meer aandacht voor de baten van natuur voor de mens. In 2005 is met de Millennium Ecosystem Assessment het begrip ecosysteemdiensten geïntroduceerd. Ecosysteemdiensten zijn alle baten die de natuur de mens oplevert. Voor elk idee waar natuur bij betrokken is, zal een ondernemer moeten bekijken welke ecosysteemdiensten hij hiermee levert, om een beeld te krijgen van de waarde die hij met het idee voor de samenleving creëert en een indruk te krijgen van het eventueel bijbehorende businessmodel. Maar een ondernemer zal niet alleen kijken naar wat het idee hem oplevert voordat hij de beslissing neemt om te investeren in een natuurproject. Er moet op drie gebieden een urgentie gevoeld worden (zie Figuur 11): (1) Gebiedsurgentie: Een idee kan een goed idee zijn, maar als er binnen een bepaald gebied geen behoefte is aan het idee, zal het nooit succesvol zijn. De behoeften binnen een gebied worden bepaald door een aantal aanwezige actoren: (a) De bewoners dan wel gebruikers van het idee, en eventuele bewonersverenigingen; (b) De regionale markt, zoals banken, tussenpersonen en bedrijven; (c) De plaatselijke overheden met hun bestemmings- en gebiedontwikkelingsplannen. Al deze actoren hebben eigen belangen die een eventueel nieuw concept in de regio kunnen verhinderen of ondersteunen. (2) Beleidsurgentie: Als een idee omarmd wordt door actoren binnen het gebied waar het ontwikkeld zou moeten worden, kan het alleen succesvol worden als het ook past bij het uitgestippelde overheidsbeleid rond natuurontwikkeling. Dit beleid vindt z’n vertaling in de governance: de manier waarop overheden hun wetten en regels vormgeven. Het aantal wetten, regels en subsidies is de laatste jaren toegenomen. De toenemende complexiteit speelt op een aantal niveaus: (a) Multi-actor: zoals aangegeven bij (1) heeft een ondernemer naast de overheid ook te maken met de markt en de civiele samenleving met eventuele tijdelijk coalities, die zich in het natuurdebat mengen. Zo spelen organisaties als ANWB, NS of sommige zorgverzekeraars een steeds nadrukkelijkere rol in de natuurrecreatie in regionale gebieden; (b) Multi-level: doordat internationalisering en decentralisatie tegelijkertijd plaatsvinden, ontstaan meer relevante niveaus waarop wetten en regelgeving berusten. Deze niveaus strekken zich uit van Europa, via het Rijk, de provincies en de waterschappen, naar de gemeenten; (c) Multi-sector: een natuurondernemer heeft tegenwoordig niet alleen meer te maken met overheidsregulering vanuit de natuursector, maar ook met overheidsregulering van aanpalende sectoren, zoals waterkwaliteitsnormering, milieuwetgeving, ruimtelijke ordening, economisch potentieel, infrastructuur, veiligheid en juridische aansprakelijkheid; Pagina 33

Pagina 35

Heeft u een gebruiksaanwijzing, publitas of e-uitgaven? Gebruik Online Touch: weekblad naar een digitale publicatie omzetten.

531 Lees publicatie 204Home