222 HOOFDSTUK 3 VIII WAT OVERHEDEN KUNNEN DOEN Landgoederen liggen nogal eens in diverse gemeentes en soms zelfs provincies. Dan kan de eigenaar te maken krijgen met verschillende regels, zoals voor biomassa. M Ene provincie verbiedt wat andere provincie subsidieert Het is een hilarisch verhaal van een van de hobbels die Eric Brinckmann moest nemen voor het spraakmakende Waterpark in het Landgoed Het Lankheet bij Haaksbergen van de grond kon komen. “Met de provincie Gelderland waren we rond voor het bouwen van een oven die biomassa kan omzetten in groene energie. Toen kregen we van de provincie Overijssel te horen dat dit sluitstuk van het waterproject niet door kon gaan vanwege de heersende windrichting die de rookgassen over twee Natura 2000-gebieden zou leiden, namelijk Buurserzand en Haaksbergerveen. En deze provincie heeft een veel strengere norm voor de ovenemissies dan Gelderland. Wij waren stomverbaasd. De ene provincie geeft subsidie, de andere verbiedt het. Bovendien verbranden we biomassa uit die twee Natura 2000-gebieden en kunnen we daar nooit méér terugbrengen dan we er vandaan halen.” “Op onze kosten is een rapport geproduceerd waaruit blijkt dat de oven ook voldoet aan de Overijsselse norm. Tja, overheden willen geen enkel risico lopen. Zo is de ambtelijke cultuur. Iedere stap moet men kunnen verantwoorden. Puur op de regels kan er niets”, aldus Eric Brinckmann. Vergaderruimte Landgoed Maarsbergen. M Stroeve relatie met gefuseerde gemeente “De contacten met de gemeentelijke overheid verlopen veel stroever dan voorheen. De ambtenaar van de gemeente Maarn kende bij wijze van spreken elke boom hier. In die tijd hebben we in de oranjerie toiletten mogen bouwen. Een varkensschuur mochten we verbouwen tot kantoor. De medewerking kon niet op. Maar in 2005 ging Maarn op in de fusiegemeente Utrechtse Heuvelrug en dat contact is zes jaar later nog niet op orde.” Willemina van der Goes-Petter, eigenaar van Landgoed Maarsbergen op de Utrechtse Heuvelrug: “Er zitten allemaal nieuwe ambtenaren en die weten kennelijk niet waar onze grond ligt. Zonder overleg gaf de gemeente toestemming voor de Giro d’Italia over onze grond. Uit de krant moesten we lezen dat de Structuurvisie voorziet in woningbouw op ons terrein.” Meest indringende voorbeeld is de aanlegvergunning die Willemina van der Goes-Petter in september 2010 vroeg voor drie hectare bos. Een half jaar later had ze nog geen reactie en een afspraak maken met de wethouder lukte ook niet. De Boswet verplicht haar dat bos aan te leggen, omdat ze in het kasteelpark drie hectare gekapt heeft om daar de historische inrichting terug te brengen. Desondanks heeft ze er vertrouwen in dat het wel weer goed komt. Pagina 225
Pagina 227Scoor meer met een webshop in uw vaktijdschriften. Velen gingen u voor en publiceerden publicaties online.
527 Lees publicatie 202Home