De essentie van deze verbetering zit ‘m in het vermijden van de zeer hoge verdampingswarmte van water. Als het even kan moeten we die industrieel omzeilen door het water niet te verdampen maar er simpel af te blazen. Gewassen fruit of gewassen bloembollen zijn voorbeelden die op deze wijze met een luchtmes goed kunnen worden gedroogd. Als het drogen toch door verwarming moet plaatsvinden dan is diëlektrisch drogen vaak een goed regelbaar en economisch alternatief voor thermisch drogen. De voedingsindustrie (koekjes of gebak), de farmaceutische industrie (poeders) of de textielindustrie (wol, katoen of polyester) maken er dankbaar gebruik van. Niet dat alle ketens efficiënter zijn dan de klassieke route maar de procesbeheersing en economie doen ook een flinke duit in het zakje. Een interessante en energiebesparende toepassing van diëlektrisch verwarmen is het drogen en uitharden van lijmverbindingen in de hout- en meubelindustrie. De lijm heeft een hoge verliesfactor en het hout een relatief lage zodat bij radiofrequent verwarmen de warmte vrijwel alleen in de lijm wordt opgewekt. Het hout wordt nauwelijks verwarmd. De lijmverbinding is in enkele minuten uitgehard zodat het product direct mechanisch kan worden bewerkt. Het uitharden met behulp van hete lucht duurt veel langer omdat hout een slechte warmtegeleider is. Door slim gebruik te maken van allerlei fysische eigenschappen kan in veel ketens een product of dienst geleverd worden met wel 50% minder energie. Een duurzame maatschappij is daarom veel meer dan een maatschappij die alleen groene stroom of groen gas genereert. Slimme energiediensten en goed gekozen ketens zijn deel van de uiteindelijke oplossing. Wereldvreemde non-conformistische hervormers met geitenwollen sokken zijn ook deel van die oplossing mits de sokken worden gedragen door slimme mensen die fundamenteel durven denken en doen. Ik realiseerde me dat ik op een droogje stond en schonk mezelf mijn dagelijkse glaasje rode wijn in. Zonne-energie opgeslagen in een heerlijke Shiraz. Hmmmm, lekker! JAN JOOSTEN uit dat we voor de shinkansenplatforms de Yaesu uitgang moesten nemen bij Yayosu Quay en keek ons daarbij verwachtingsvol aan. Ik antwoordde ‘’ja’ ten teken dat ik het gehoord had zonder het te begrijpen. Dat deden zij immers bij mij ook altijd. Maar hij liet niet los en verduidelijkte Yayosu met Yayōsu en toen dat niet hielp met “Yan Yōs’ten”. Maar de yen wou bij mij niet vallen. Er zijn tijden geweest dat ik regelmatig in China en Japan kwam. We probeerden in China de kennis van schone kolentechnologie te vermarkten terwijl we met Japan de kennis van kolenvergassingstechnologie deelden. We beschikten over die kennis omdat in Nederland de elektriciteitssector een milieuoffensief had ingezet om de kolencentrales schoner en groener te maken. Maar ook nieuwe technologieën zoals ultrasuperkritische ketels en kolenvergassing werden ontwikkeld en ingevoerd om het rendement te verbeteren. Japan en Nederland hebben beide geen eigen economisch winbare kolenvoorraden en dus zochten we technologieën die een breed spectrum aan goedkope kolen uit de hele wereld konden verstromen. Europoort Kringen, juli 2011. 68 Net als in Nederland was in Japan een proeffabriek voor kolenvergassing gebouwd die we incidenteel bezochten. We gingen dan met de Shinkansentrein van Tokyo naar Nakoso waar een 200 ton per dag installatie was neergezet. Onze begeleider legde ‘Yan Yōs’ten’ staat voor Jan Joosten van Lodensteyn, een Delftse koopman die in 1598 Rotterdam verliet op het schip ‘De Liefde’. In 1600 sloeg het schip te pletter op de kust van Japan bij het zuidelijke eiland Kyushu. Yan Yōs’ten overleefde en werd een vertrouweling en promotor van de Shogun voor de handel tussen Japan en Nederland. Voor zijn activiteiten werd in Tokyo een buurt naar hem genoemd: Yayosu Quay. Japanners kennen hem bijna allemaal, Nederlanders niet. Behalve natuurlijk de bewoners van de Van Lodensteynstraat en het Jan Joostenplein in Delft want die staan ermee op en gaan ermee naar bed. En dan China. Na jaren van voorbereidend acquisitiewerk in de havenstad Tianjin werden we als onderdeel van een Europese missie in Beijing toegesproken door de staatssecretaris van energie. Een klein kittig vrouwtje met een inktzwarte haardos die heftig op en neer wipte tijdens haar toespraak. Omdat alleen de punt van haar kuif boven het katheder uitkwam was dat een koddig gezicht. Kolen en schone kolentechnologie waren voor China zeer belangrijk en ik had verwacht dat de jaren van voorbereiding in Tianjin zouden uitbetalen. Maar het ministerie was klip en klaar. Duitsers waren er voor de kolen, Fransen voor de kernenergie en Hollanders voor het gas. 69 Pagina 35
Pagina 37Scoor meer met een e-commerce shop in uw nieuwsbrieven. Velen gingen u voor en publiceerden nieuwsbrieven online.
528 Lees publicatie 201Home