vaak de plank mis. De andere kant van het verhaal is dat het aanspreken op eigen verantwoordelijkheid niet wil zeggen dat de overheid geen visie meer hoeft te hebben. Probleem is dat gemeenschappen vaak los zand zijn geworden. Daardoor is het moeilijk om gemeenschappen aan te spreken op hun verantwoordelijkheid. Het samen nemen van verantwoordelijkheid hoort vaak niet meer bij het gedragspatroon. Dit grijpt allemaal ontzettend op elkaar in. Complicerende factor is het hokjesdenken bij veel overheden. Neem een provincie. De meest integrale denkers daar zijn planologen en stedenbouwkundigen. Daar zijn er vrij veel van. Maar wat doet een overheid? Bestuurders en ambtenaren gaan sectoraal te werk. Dus ook al heb je een integraal plan, dan moet iedere sector daar met een duidelijk eigen vakje en een eigen doel in staan. Dat legt een enorme restrictie op zaken waar je dan even niet verantwoording over wilt afleggen. Publiek: Maar hier moeten we toch tegengas tegen geven? Als overheidsambtenaar moet je juist heel goed binden met de samenleving. GD: Dan toch even de hamvraag. Is een politiek-bestuurlijk apparaat dat gebouwd is op inzichten van Tijdelijk Anders Bestemmen – en wellicht nog andere verwante concepten – een utopie? Of is het een noodzaak? Of zijn utopieën vaak nodig om in elk geval in beweging te komen? Publiek: De wal zal het schip keren. Maar het duurt even. Publiek: Het is een utopie. Zoals wij hier met elkaar praten, zijn we het roerend met elkaar eens. We zijn enthousiast. Maar voor vele anderen is Tijdelijk Anders Bestemmen misschien niet meer dan een trucje. Maar daarmee haal je de ziel eruit. Dan bloedt het 74 Pagina 75
Pagina 77Interactieve web webshop, deze archief of spaarprogramma is levensecht online geplaatst met Online Touch en bied het digitaal zetten van epresentaties.
515 Lees publicatie 192Home