te schuiven. De zekerheden van geldende beleidsregels moeten worden ingewisseld voor het onbekende. Want wat gaat er terechtkomen van private initiatieven? De woorden zijn mooi, de intenties prima, maar is het ook een lang leven beschoren? En lopen we niet het risico dat bij mislukking de overheid weer aan de bak moet? Het loslaten van verantwoordelijkheden en bevoegdheden blijkt dus nog niet zo eenvoudig te zijn. Nodig is dat de regelcontext wordt doorbroken en particuliere initiatieven tegemoet worden getreden met de vraag hoe de overheid zelf die initiatieven zou kunnen faciliteren. Wat verwacht u van ons? Kunnen we ergens mee helpen? Dat vraagt een enorme cultuuromslag bij ambtenaren en bestuurders voor wie het jarenlang vanzelfsprekend is geweest dat zij uiteindelijk knopen doorhakten, plannen en voorstellen konden goed- of afkeuren en de regels altijd aan hun kant hadden. Niet alleen de overheid heeft een soort natuurlijke rem op vernieuwingen, ook maatschappelijke organisaties hebben niet altijd belang bij verandering. Bestaande structuren geven zekerheid aan de organisaties en daarmee ook aan de aangesloten leden. Vernieuwing kan dus ook bedreigend zijn, althans zo wordt dat ervaren. Vernieuwing kan tegen de bestaande belangen ingaan. In die spagaat zitten tegenwoordig de landbouworganisaties. Zij hadden decennialang een heel duidelijke richting: rationalisatie, technologie, verlaging kostprijs. Dat was gemakkelijk werken richting achterban en richting overheid. Vanaf de jaren tachtig echter komt er een verbreding van de sector in zwang met neventakken als recreatie, zorg, natuur, landschap. Langzaam maar zeker is dat een zelfstandige richting geworden in de landbouw en inmiddels zijn er twee fundamenteel verschillende Ontganiseren 62 Pagina 63

Pagina 65

Heeft u een boek, page flip flash of web uitgaven? Gebruik Online Touch: pdf online bladerbaar uitgeven.

507 Lees publicatie 186Home