Dat zijn dus allemaal geen gunstige condities wanneer de overheid burgers gaat vragen om meer verantwoordelijkheid te gaan dragen. Een veelgehoord antwoord op dit thema is ‘marktwerking’. De markt is immers van de burgers en de markt weet dus wat goed is voor de burgers. Of dit altijd helemaal opgaat, is maar zeer de vraag. Bovendien blijkt telkens maar weer dat het niet zo eenvoudig is om voor natuur, landschap en schoon water een markt te creëren. Het zijn niet voor niets collectieve en publieke goederen. Ze zijn van iedereen en dus kan niemand exclusieve rechten laten gelden. Collectieve goederen laten zich nu eenmaal door hun aard moeilijk splitsen. Dit collectieve en publieke karakter pleit ervoor om de zorg voor natuur en landschap bij de overheid te laten. echter, de overheid wordt steeds minder ervaren als vertegenwoordiger van burgers en veel meer als een anonieme partij. Er is sprake van vervreemding in de relatie tussen burgers en overheid. Een iets andere verhouding in de verdeling van verantwoordelijkheden tussen markt en overheid zal dan ook geen oplossing bieden. Bijgaande figuur toont schematisch vier mogelijkheden om verantwoordelijkheden toe te delen. Wanneer we er om genoemde redenen niet voor kiezen om de verantwoordelijkheid bij de overheid te leggen en tegelijkertijd marktwerking ongeschikt vinden, blijft enkel als optie over om de verantwoordelijkheid bij burgers neer te leggen. Natuurlijk roept dat vragen op: Is het wel reëel om als uitgangspunt te nemen dat burgers zichzelf meer verantwoordelijk gaan voelen en zich daar ook naar gaan gedragen? Het huidige patroon is voor burgers immers erg aantrekkelijk. Als er iets fout gaat, dan spreken we Ontganiseren 42 Pagina 43

Pagina 45

Heeft u een maandblad, turnpages of internet magazines? Gebruik Online Touch: tijdschrift online maken.

507 Lees publicatie 186Home