H et boerenlandschap is een van de belangrijkere toeristische trekpleisters van Nederland. Het is relatief kleinschalig en vaak goed toegankelijk via paadjes en weggetjes. Bovendien komen er allerlei planten en diersoorten voor in het boerenland. Prachtig. Voor de recreant en natuurliefhebber tenminste. En natuurlijk ook voor de overheid, want op dat platteland worden allerlei beleidsdoelen gehaald op het gebied van recreatie, natuur en water. Boeren klagen echter vaak dat ze het landschap onderhouden zonder dat ze er een redelijke vergoeding voor terugkrijgen. Meestal doen ze het er gratis bij, soms krijgen ze een kleine vergoeding van de overheid. Daarnaast krijgen ze vooral kritiek: ze zouden zich te zeer laten leiden door economische belangen, wat op veel plaatsen juist ten koste gaat van natuur en landschap. Op hun beurt vinden boeren dat ze slachtoffer zijn van een ingewikkeld stelsel van overheidsregels. Bovendien zijn die regels lang niet altijd goed op elkaar afgestemd. Rijk, provincies en gemeenten werken met regelmaat langs elkaar heen. Wat de één wenselijk vindt, wordt door de ander verboden. Het huidige stelsel van eigendom (boeren), beheer (boeren) en profijt (overheid en burgers) op het platteland zit dus al met al niet handig in elkaar. Het zou goed zijn als we iets zouden kunnen bedenken waardoor boeren zich niet gedwongen voelen om steeds de randjes van het toelaatbare op te zoeken. Een stelsel waarin de verantwoordelijkheid voor het landelijk gebied meer komt te liggen bij de mensen die profijt hebben van een duurzaam beheer. Het zou een stelsel kunnen zijn waarin de overheid een stap terug doet en de verantwoordelijkheid voor het platteland aan de regio zelf overlaat. Een benadering dus waarin burgers veel directer en minder vrijblijvend worden betrokken bij het beheer van hun eigen woon-, werk- en leefomgeving. 11 De Buurderij: meningen en feiten Pagina 12
Pagina 14Scoor meer met een webwinkel in uw PDF-en. Velen gingen u voor en publiceerden sportbladen online.
507 Lees publicatie 186Home