3. Reconstructie van het gebiedsproces Ooijen-Wanssum 19 De wijze waarop kennis wordt gemobiliseerd (welke kennis, wanneer en op welke wijze wordt ingebracht) kan regionale planvormingsprocessen versterken, maar kan hier ook afbreuk aan doen. Hoe kennis wordt ingebracht, heeft niet alleen invloed op de inhoudelijke kwaliteit van de besluitvorming, maar ook op de mate waarin belanghebbenden (individuele burgers, georganiseerde belangengroepen, bestuurders) zich aan (de uitkomst van) het proces kunnen committeren (zie bijvoorbeeld Edelenbos, Teisman en Reudink, 2003). Goede regionale planvormingsprocessen lijken zich daarin te onderscheiden dat er vroegtijdig solide verbindingen worden gelegd tussen verschillende typen kennis en tussen inhoud en proces. In Ooijen-Wanssum is door het adopteren van een extern ontwikkeld plan in een lopend participatief proces en de niet vooraf geregisseerde koppeling van verschillende ‘werkpraktijken’, sprake van een zeer specifieke manier van kennisinbreng. Hieronder zullen we reconstrueren hoe dit proces is verlopen. Wij onderscheiden daarbij zes fasen: Fase 1: Initiatiefase Fase 2: Creëren van betrokkenheid onder “bewoners” en “bestuurders” en mobilisatie van gebiedskennis Fase 3: Constructie van oplossingsstrategieën in drie parallelle sporen Fase 4: Beoordeling van oplossingsstrategieën door direct betrokkenen, bestuurders en externe experts Fase 5: Botsende ‘culturen’ van regionale planvorming Fase 6: Nadere regionale uitwerking van de voorkeursstrategie: mobilisatie van (water)expertise en contra-expertise In deze reconstructie zullen wij per fase beschrijven welke kennisdragers een rol hebben gespeeld, hoe de interactie verliep tussen de Pagina 26
Pagina 28Heeft u een artikel, digitaal bladeren of digitale edities? Gebruik Online Touch: gids digitaliseren.
428 Lees publicatie 123Home